หลังจากฟังที่อยู่จากปากของคู่สนทนาเสร็จแล้ว รถสปอร์ตคันงามก็แล่นทะยานมุ่งหน้าไปยังบ้านที่เป็นจุดหมายด้วยความเร็วปานติดปีก
ดวงฤดี... ฉันขอโทษ ฉันขอโทษกับทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้น ฉันจะไม่ทำแบบนี้อีกแล้ว จะไม่ทำร้ายเธอเพื่อความสะใจงี่เง่าของตัวเองอีกแล้ว ฉันสัญญา ลุคคาพร่ำบอกตัวเองไปตลอดทาง
ร่างอรชรที่นอนหลับใหลอยู่บนเตียงกว้างตรงหน้าทำให้
ลุคคาตัวชาดิก เขาต้องใช้กำลังใจมากมายนักกว่าจะสามารถบังคับให้ตัวเองเดินตรงไปหยุดที่ขอบเตียงได้สำเร็จ ใบหน้าของดวงฤดีซีดขาวไร้สีเลือด ดวงตาที่เคยมองเขาอย่างตัดพ้อปิดสนิท กลีบปากที่เขาเคยบดเคล้าด้วยความป่าเถื่อนมานับครั้งไม่ถ้วนซีดเผือดไม่ต่างจากสีของใบหน้านัก
หัวใจของเขาเจ็บแปลบขึ้นมาอย่างรุนแรง เจ็บปวดเหลือเกินที่การกระทำของตัวเองทำให้ผู้หญิงตรงหน้าต้องมันรับกรรมขนาดนี้ หล่อนคงหนาวสั่น คงหวาดกลัวนักตอนที่อยู่ลำพังภายใต้สายฝน
“ฤดี...”
มือหนาอบอุ่นเก
