เขาแสยะยิ้ม จ้องหน้าหล่อน ในดวงตาคมกริบสีนิลของเขาไม่มีความปรานีอยู่เลย มีแต่ความเหี้ยมเกรียมที่น่าสะพรึงกลัวเท่านั้นอัดแน่นอยู่ หญิงสาวตัวสั่น กลีบปากสั่นระริก น้ำตานองหน้า
“แต่คุณก็รู้ว่าฉันกำลังจะไปไถ่มันคืน...”
“ไม่... ฉันไม่มีวันเชื่อสิบแปดมงกุฎแบบเธอหรอก เพราะบางทีเธออาจจะเอาเงินไปปรนเปรอผัวแก่คนไหนสักคนของเธอก็ได้นี่”
“คุณมันคนใจร้าย คนไม่มีหัวใจ”
เขาแสยะยิ้มให้กับคำต่อว่าสั่นเทาของหล่อน “ขอบใจที่ชื่นชม แต่ฉันจะขอบใจเธอมากกว่านี้หากเธอรีบไสหัวออกไปจากห้องทำงานของฉันซะ”
คนฟังตัวสั่นเทา เจ็บลึกจนแทบจะกระอักออกมาเป็นลิ่มเลือด
“คนใจร้าย... คุณมันไม่ผิดจากมัจจุราชสักนิด ฉันเกลียดคุณ”
ลุคคาขบกรามแน่น ยอมรับกับตัวเองว่าเขาใจร้าย และปากร้ายมากถึงมากที่สุด แต่เขาก็ไม่เคยไม่ปรารถนาผู้หญิงคนนี้ เขาต้องการหล่อนจนแทบบ้า และที่ต้องไล่หล่อนเหมือนหมูเหมือนหมาแบบนี้ก็เพื่อตัวของหล่อนเองนั่นแ
