"ไอ้โฮป!!!"เสียงเข้มดังขึ้นจากทางด้านหน้าประตู ทำให้ทั้งสองผละออกจากกันทันที
"ไอ้คม!"
"พ่อ!"
ทั้งสองถึงกับเบิกตาโพลงเมื่อได้เห็นคนที่ยืนอยู่ มันคือคนที่ทั้งสองคุณชินเป็นอย่างดีนั่นก็คือพ่อของหนูนานา
"ไอ้โฮป! ปักกก!"พ่อของหนูนานาพุ่งปรี่เข้ามาหาป๋าโฮปกระชากร่างใหญ่ให้ออกมาห่างจากตัวของเด็กสาวก่อนจะซัดหมัดหนักๆเข้าที่หน้าของป๋าโฮปจนเขาล้มลงไป
"พ่อคม! ป๋า!"
"มึงทำอย่างนี้กับกูได้ยังไงวะกูอุตส่าห์ไว้ใจมึง ให้มึงดูแลลูกสาวกูแต่มึงกลับมาทำแบบนี้"พ่อของหนูนานาพูดด้วยน้ำเสียงที่ไม่พอใจเอามากๆ
"กูขอโทษ กลับมาแต่กูจริงใจกับหนูนานๆจริงๆ"
"มึงก็รู้ว่ามึงเป็นใครแล้วมึงก็รู้ว่าลูกของกูเป็นยังไง เธออ่อนแอเกินกว่าที่จะรับได้ว่ามึงเป็นใคร กูไม่น่าไว้ใจมึงตั้งแต่แรกเลยไอ้โฮป"
"กูรู้ตัวกูดีว่ากูเป็นใคร แต่ตอนนี้กูพร้อมที่จะหยุดทุกอย่างเพื่อหนูนานา"
ปักกก พ่อของหนูนานาชกเข้าที่หน้าของป๋าโฮปอีกครั
