สีตลาเลยเลือกหยุดพูด เงยหน้าขึ้นมายิ้มเจื่อนให้กับคุณหมอตรงหน้า “ขอตัวนะคะ ฉันเจอเขาแล้วค่ะ”
สีตลาเลี่ยงเดินไปทางห้องน้ำที่มีป้ายบอกทาง เธอกระดากอายเกินจะบอกได้อย่างไรว่าหมอครองฤทธิ์โรคจิตมาแอบพรากหมออ้อยขณะที่เธอหลับ เลยรีบมาจัดหนักเขาถึงโรงพยาบาล เพราะไม่อยากทะเลาะกับเขาที่บ้าน เดี๋ยวคุณหญิงแม่ของเขาจะสงสัย กระนั้นจะบอกคุณหมอมาดดี แววตาอบอุ่น จนนึกถึงพระเอกหมอในซีรีส์เกาหลีที่เคยดูไม่ได้ บุคลิกแบบนี้นี่แหละคนเป็นหมอ เทวดาของคนไข้ เสื้อกาวน์สีขาวที่หมอเมฆสวมใส่ทำให้สีตลาจินตนาการถึงปีกสีขาวและลำแสงที่เจิดจ้าราวกับว่าแม่บ้านที่บ้านคุณหมอซักผ้าด้วยโอโม ออร่าความดี ความอบอุ่นช่างสว่างแสบตาเธอ แตกต่างจากหมอที่เธอกำลังมาพบเขา คนนั้นเหรอ หมอที่คนอื่นเห็นว่าเป็นเทวดา แต่ในสายตาเธอ ปีกของเขามันงอกเป็นสีดำ
“สีตลา ทำไมเธอเงียบ ฉันถามว่ามาทำอะไร หรืออยากมาเปิดตัวว่าเป็นเมียฉัน”
“ไม่ใช่ คุณอยู่ที
