สีตลาพูดไม่ออกอีก รู้สึกลำคอตีบตันไปหมด เมื่อเห็นทั้งลุงทั้งหลานสบตากันทีหนึ่ง
“ลุงครับ ตรงนี้ไม่มีกล้องวงจรปิดใช่ไหมครับ มันเป็นจุดอับของโรงพยาบาลใช่ไหม”
“ใช่แล้วตาฤทธิ์”
“งั้นก็เหมาะแล้วครับ” เขาแสยะยิ้มเหี้ยมๆ
สีตลาไม่ได้ตาฝาด เธอเห็นรอยยิ้มร้ายจัด ผุดขึ้นบนใบหน้าหล่อของสามี ก่อนที่เขากับผู้เป็นลุงจะทำอะไรบางอย่างที่สีตลาไม่อยากเชื่อ แล้วไม่กล้าดูจึงต้องยกมือปิดตา เพราะไม่อยากเป็นคนโกหก หากตำรวจเรียกสอบปากคำ สีตลาจึงเลือกหันหลังหนีไม่มองเหตุการณ์
ปล่อยให้ลุงกับหลานรุมกระทืบชายสองคนนั้นไม่ยั้ง สีตลาได้ยินเพียงเสียงผู้ชายสองคนสลับกันร้องโอดครวญ ด้วยความเจ็บปวด
“โอ๊ย เจ็บครับหมอฤทธิ์ ขอเถอะครับ” คนร้องกุมหน้าท้องงอตัวเป็นกุ้ง
“ได้ ขอใช่ไหม”
ตุบ ตุบ ตุบ
“จำเอาไว้ หมอในตระกูลวนารมย์มีเกียรติที่เงินซื้อไม่ได้” หมอวินัยกล่าวก่อนจะกระแทกบาทาใส่สีข้างหัวหน้าแผนกบัญชีที่เขาสงสัยในพฤติกร
