"คุยอะไรกัน" มาเฟียหนุ่มเดินกลับมาที่จุดเดิมอีกครั้งก่อนจะหย่อนตัวลงนั่งในตำแหน่งเดิม
"คุยเรื่อยเปื่อยค่ะ นี่กุ้งคุณค่ะ ฉันแบ่งไว้ให้คุณ" ออสตินปรายตามองกุ้งบนจานของตัวเองเล็กน้อย
ขำดีเหมือนกัน กุ้งพวกนี้เขาเป็นคนแกะแท้ๆ แต่ดันถูกใครบางคนที่เขาแกะให้แบ่งกลับมาให้เขาคืน
บรรยากาศนั่งชิวบนดาดฟ้าของเรือยอร์ชดำเนินต่อไปเรื่อยๆ จนกระทั่งตะวันลับขอบฟ้า มีเพียงเสียงคลื่นและลมเย็นๆ ที่สาดกระทบเข้ามาเป็นระยะ
กุ้งย่างเกลือฝีมืออาชาอยู่ในท้องของฮันนี่จนอิ่มหนำ คนสนิทของมาเฟียแยกตัวออกไปปล่อยให้เจ้านายของเขาอยู่กับผู้หญิงของตัวเองตามลำพัง
"มานี่ซิ"
"ไปไหนคะ" ออสตินวางมือตบหน้าตักของตัวเองแทนคำตอบ แม้บนผิวน้ำจะไร้แสงสว่าง แต่ไม่ได้หมายความว่าบนเรือมันจะมืดตามจนมองไม่เห็นอะไร
สายตามีเสน่ห์คู่นั้นกำลังมองมาที่เธอ ความต้องการของเขาหลุดผ่านแววตาออกมาอย่างชัดเจน
"ดะ เดี๋ยวคนเห็น"
"มานั่งตักฉัน" ฮั
