เขาพูดพลางเอื้อมมือไปดึงตัวเธอมากอด อีกมือลูบไล้ใบหน้าเธอราวกับจะพิสูจน์ให้ได้ว่านี่ตัวปลอมหรือเปล่า สีดายิ้ม
“ เอ้า ก็หนูจริง ๆ สิคะ คิดว่าเป็นสาวที่ไหนปลอมตัวมาล่ะ ” ทศทิศยิ้มออกมาอย่างดีใจพร้อมดึงตัวเธอเข้าไปกอดแน่น
“ พี่ทศ หนูหายใจไม่ออก ปล่อยค่ะ ”
“ ไม่ ไม่ปล่อย พี่กลัวหนูจะทิ้งพี่ไปอีก ”
“ หนูจะทิ้งพี่ไปไหนได้ล่ะคะ ก็อยู่บ้านเดียวกันทุกวัน ”
“ อยู่บ้านเดียวกันก็จริง แต่เราแทบจะไม่ได้เจอหน้ากันเลย เช้าเจอกันที่โต๊ะอาหารหนูก็ทำเหมือนพี่เป็นอากาศ หน้ายังไม่มองเลย แถมไอ้สุธนมารับทุกวันอีก กว่าพี่จะกลับมาจากเรียนจากทำงานก็ดึกทุกวัน หนูรู้ไหมว่าพี่ทรมานใจแค่ไหน ”
เขาระบายความรู้สึกออกมาด้วยเสียงอันสั่นเครือ สีดารู้สึกสงสารเขาจับใจ ใช่ เธอใจแข็งและทำเหมือนเขาเป็นธาตุอากาศ อีกทั้งเคยพูดจาต่อว่าเขาด้วยถ
