เจย์ : พาร์ท
ผมได้เเต่ยืนมองถุงกระดาษในมือสลับกับคนตัวเล็กที่วิ่งขึ้นไปโดยที่ผมทำเธอเสียใจน้ำเพราะตัวผมเองอีกเเล้ว
ให้ตายเหอะว่ะ!
นี่มันอะไรวะเนี่ย..
ตึก ตึก ตึก..
ผมรีบวิ่งตามเธอขึ้นมา ก่อนจะโดนประตูห้องเธอปิดใส่หน้าอย่างจัง
"จา!"ผมตะโกนเรียก มือก็เคาะประตูกันพัลวันไปหมด จากที่เมาๆผมเเทบจะสร่างในทันที
"จาออกมาคุยกันก่อน!"
คนด้านในเงียบกริบ เเทบจะไม่ได้ยินเสียงอะไรเลยดังมาจากข้างในเลยเเม้เเต่นิดเดียว
ผมรู้ว่าเธอโกรธเเละตอนนี้ผมก็เริ่มที่จะสำนึกได้ว่าตัวเองผิด
ผิดที่ระเเวงมากไปหน่อย ผิดที่ผมหัวร้อนไปเอง
หรือไม่บางทีผมอาจจะเหมาะกับการโดนทิ้งแบบนี้ก็ได้
"จา!"ผมเรียกเธอเสียงดังขึ้น มือเสยผมเผื่อสงบสติอารมณ์ตัวเองไปด้วย
"โธ่เว้ย!"
หมัดข้างขวาถูกอัดเข้ากับกำเเพงอย่างจัง ผมไม่ได้โกรธเธอ ตอนนี้ผมโกรธตัวเอง ผมเเม่งเป็นเเฟนที่ไม่ได้เรื่องเลยว่ะ
เเม่ง..
เเม้กระทั่งวันเกิดตัวเองผมยัง
