(ข้าว)
วันต่อมา
12.55 น.
"ถ้าเจ้าไม่ไปเราก็จะยืนมันอยู่ตรงนี้แหละ"
"เหมือนเธอกำลังไล่เราเลยนะ?"
"เออ ยังไม่รู้ตัวอีก"
ฉันส่ายหัวไปมาช้าๆ ขณะที่สายตาก็กำลังมองเจ้าสมุทรที่กำลังนั่งคร่อมบนรถตัวเองอยู่ เขากัดริมฝีปากตัวเองอย่างขัดใจก่อนจะหยิบหมวกกันน็อกมาใส่ก่อนจะมองมาที่ฉันอีกครั้ง
"ไปนะ"
"อืม"
"เดี๋ยวจะมารอรับ"
"เข้าใจแล้ว"
"..."
"ไปสิ"
ฉันโบกมือไล่ทันทีที่ยังเห็นว่าเจ้าสมุทรยังคงมองมาที่ฉันอยู่ เขามองเข้าไปในร้านของแม่น้องธามก่อนจะถอนหายใจออกมาอีกครั้งพร้อมกับอ้าปากเตรียมจะพูดอะไรจนฉันต้องเอื้อมมือไปปิดปากเขาไว้
"รู้แล้ว เรารักเจ้าคนเดียวเนี่ย!"
"..."
"เราจะโกรธจริงๆ แล้วนะถ้ายังไม่ไป"
"เข้าใจแล้ว!"
เจ้าสมุทรเบี่ยงใบหน้าออกจากมือของฉันที่เอื้อมขึ้นไปปิดปากเขาไว้ก่อนจะหรี่ตามองมาที่ฉันจนฉันอดจะหัวเราะออกมาไม่ได้ ไอ้นี่มันจะอะไรขนาดนั้น?
ปึ่ก!
"ไปได้แล้ว!"
"เจอกัน"
"อืม
