"มึงอย่ามาทำปากดีอีข้าว เจ้าก็แค่คบกับมึงเพราะสงสารเขาไม่ได้รักมึงจริงๆ หรอก!!
"แล้วจะให้ฉันถอยให้น่ะเหรอ?"
"เออ ไม่เห็นรึไงว่าฉันน่ะสำคัญกับเจ้าสมุทรมากขนาดไหน!?"
"ไม่เลย ฉันเห็นแต่เขาไล่เธอทุกครั้ง"
"หึ ถึงเจ้าจะไล่ฉันยังไงฉันก็ไม่ไปถ้าฉันไม่ได้แกก็อย่าหวังข้าว!"
"ผู้ชายเขาไล่ขนาดนั้นก็ยังไม่ยอมไปอีกเหรอ...เกินไปจริงๆ นะเธอน่ะ"
พลั่ก!
"มึงจะเอาจริงๆ ใช่ไหม!?"
ฉันหัวเราะออกมาเบาๆ พร้อมกับจ้องตากับนาวาไม่หลบไปไหนขณะที่เธอก็เอาแต่มองมาที่ฉันด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความเกลียดชังหลัง
"นาวา เธอนั่นแหละเป็นอะไรกันแน่ก็เห็นๆ อยู่ว่าเจ้าสมุทรไม่ได้รักเธอแล้ว!"
"แก!"
พรึบ! เพียะ!!
ฉันหลับตาแน่นทันทีพร้อมกับร่างตัวเองที่ถูกดึงให้ไปอยู่ในอ้อมกอดของใครสักคนที่มารับฝ่ามือแทนฉัน ฉันค่อยๆ ลืมตาขึ้นมองร่างสูงที่กำลังกอดฉันไว้อยู่ด้วยความตกใจ
"จะ เจ้าสมุทร!?"
นาวาเอ่ยขึ้นมาทันทีที่เธอเห็นว่าคน
