(เจ้าสมุทร)
"ปากก็บอกไม่ได้ว่าฉันง่าย แต่ทั้งหมดที่นายพูดมาก็เหมือนกำลังด่าว่าฉันง่ายเลยนะ"
ผมสบสายตากับข้าวนานนับนาทีก่อนที่เธอจะหันหนีและผลักผมออกห่างเต็มแรงพร้อมกับเดินไปหยิบกระเป๋าเดินออกไปจากห้องของผมอย่างรวดเร็ว
ปัง!
ผมยกมือขึ้นเสยผมตัวเองก่อนจะขยี้มันอย่างหงุดหงิดพร้อมกับเดินวนไปทั่วทั้งห้องเพื่อสงบสติอารมณ์ของตัวเอง ผมอยากจะเดินตามข้าวไปนะแต่ถ้าไปเรื่องนี้คงไม่จบแน่ มันจะยิ่งแย่เข้าไปใหญ่หากผมยังเอาอารมณ์ตัวเองเป็นใหญ่ขนาดนี้...และนี่คือข้อเสียของผม ผมรู้ว่าผมกำลังหึงข้าวแต่ปากผมมันไม่ชอบพูดดีๆ ตอนนี้เลยกลายเป็นว่าผมหาเรื่องข้าวทั้งๆ ที่เธอไม่รู้เรื่อง
"ฉิบ.."
พรึ่บ!
ผมทิ้งตัวนอนบนเตียงพร้อมกับยกแขนขึ้นพาดหน้าผากไว้อย่างคิดหนัก จริงๆก็รู้ว่ากำลังหึงผมไม่ใช่เด็กที่จะไม่รู้ความรู้สึกตัวเองว่ากำลังรู้สึกยังไงกับข้าว...แต่พอเห็นว่าเธอกำลังคุยกับใครที่ไม่ใช่ผมมันก็รู้สึกอารมณ์เสี
