แดนเทพได้ยินแบบนั้นก็มองกระจกไปที่พริ้งด้วยสายตาจดจ้องเลย เพราะเธอพูดแบบนี้ก็จะยิ่งให้วทนิกาเข้าใจผิดไปกันใหญ่น่ะสิ แล้วนี่เธอมองเขาด้วยสายตาอ่อยๆแบบนั้นได้ยังไง แล้วนั่นอะไร เธอกำลังจงใจโชว์ขาอ่อนให้เขาดูงั้นเหรอ...ทำไมเธอถึงได้ใจกล้าแบบนี้ แดนเทพคิดในใจไปก็ละสายตาแล้วเลือกที่จะมองไปด้านหน้า ไม่มองกระจกหลังอีก
“ฉันไปใจดีกับเธอตอนไหน ฉันแทบจะไม่ได้เจอเธอเลยด้วยซ้ำ......” แดนเทพพูดบอกไปตามตรง
“ก็หลังๆมานี้คุณแดนไม่ได้กลับบ้านเลยนิคะ...พริ้งก็เลยไม่ได้บอกค่ะ...แต่ก็ต้องขอบคุณคุณแดนนะคะที่ช่วยให้พริ้งได้ทำงานเป็นแอร์โฮสเตส ถ้าคุณแดนไม่ช่วยพูดกับเพื่อนให้ พริ้งก็คงไม่ได้ทำงานนี้หรอกค่ะ แบบนี้ไม่เรียกว่าใจดีกับพริ้งอีกเหรอคะ” พริ้งพูดบอกไปแล้วก็ยิ้มออกมาอย่างสดใส เพราะเขาช่วยให้เธอได้ทำงานที่เธอใฝ่ฝันไว้
แดนเทพได้ยินแบบนั้นก็นิ่วหน้าคิดในใจทันทีว่าเขาไปช่วยพริ้งตอนไหน เขายังไม่ได้ไปคุยกับเ
