“แม่ก็เข้าข้างแดนเทพมันตลอด ผมมันไม่เคยดีในสายตาของแม่หรอก..ถ้ามันพูดอะไรแม่ก็เชื่อ งั้นแม่ก็เอามันมาเป็นลูกแทนผมไปเลยสิ...” นพเก้าพูดประชดแม่ของเขาออกไป
“ไอ้นพ อย่าพูดกับน้าดาแบบนั้นนะ...เขาพูดเพราะหวังดีกับแก ไม่อยากให้แกทำตัวเหลวไหลแบบที่ผ่านมาอีก...ทำไมแกเป็นคนที่เข้าใจอะไรยากแบบนี้วะ...ต้องให้ฉันใช้ไม้แข็งกับแกจริงๆใช่ไหม...” แดนเทพพูดต่อว่านพเก้าไป
“เออ แกก็ใช้มาสิวะ คิดว่าฉันจะกลัวหรือไง...” นพเก้าพูดท้าทายไป
“งั้นแกก็เซ็นใบลาออกสิวะ...ฉันไล่แกออก...บริษัทของฉันไม่ต้องการคนแบบแก...และฉันก็ไม่อยากจะเห็นหน้าแกด้วย...เพราะฉะนั้นแกออกไปซะ จะไปทำตัวเลวๆที่ไหนก็ไป” แดนเทพพูดออกไปแบบโมโห
“ไม่....ฉันไม่ออก....นี่มันเป็นบริษัทของคุณตา ฉันเป็นหลานยังไงฉันก็มีสิทธิ์...แม่ฉันถือหุ้นของที่นี่ตั้งเท่าไหร่ แกกล้าดียังไงมาไล่ฉันออกวะ” นพเก้าพูดไปแบบไม่ยอม
“ก็เพราะตอนนี้ฉันเป็นประธานบริษัทไงวะ
