“ทุกอย่างมันเกิดขึ้นมันเป็นก็เพราะความปากดีของคุณทั้งนั้น...ถ้าคุณไม่ปากดีต่อปากต่อคำกับผมวันนั้นผมก็คงไม่ทำอะไรคุณหรอก...” นพเก้าพูดบอกไปแล้วหันไปมองหน้าเธอ
“อย่ามาโยนความผิดให้ฉันนะคุณ คืนนั้นคุณตั้งใจจะเอาฉันให้ได้เลย ฉันจำได้....อย่าให้ดูดีไปหน่อยเลย ตอนนั้นฉันไม่ได้ปากดีอะไรเลย คุณก็วางยาฉันแล้วไหมล่ะ... ” พัชราพูดไปแบบไม่ยอม เพราะที่เขาพูดมามันไม่ใช่เลย
“หึๆ...ผมอยากจะลองของแปลกบ้างไม่ได้เหรอคุณ...ผมเจอแต่ผู้หญิงเอาใจ ไม่เคยเจอผู้หญิงปากหมา อ่อ ไม่ใช่ ปากร้ายแบบคุณสักคนเลย...ก็เลยอยากจะรู้ว่าจะเด็ดแค่ไหนกันเชียว....พอลองแล้วก็....อืม....เด็ดสมกับปากเลย” นพเก้าพูดตอบไปด้วยสีหน้าทะเล่นและรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ออกมา
“คุณนี่มันหน้าด้านจริงๆ ทำกับฉันขนาดนั้นแล้วยังจะกล้ามาพูดแบบนี้อีก....นี่คุณไม่คิดจะรู้สึกผิดบ้างเลยหรือไง...ฉันถามจริงๆเถอะ” พัชรามองหน้าเขาแล้วก็ว่าใส่เขาไปแล้วมองเขาแบบจดจ้
