หลายวันต่อมา....
นุกกี้ก็ส่งสถานที่และเวลาเดินแบบให้กับวทนิกาหลังจากที่เขาได้รับการยืนยันจากทางเลขาของนพเก้าแล้ว เขาก็ทำการส่งชุดไปให้ตามที่ตกลงกันไว้ ส่วนวทนิกาที่เป็นนางแบบก็ต้องเดินทางไปเองเพราะมันเป็นการจ้างที่วทนิกาได้รับเงินค่าตัวด้วยตัวเองไม่ได้ผ่านทางเขา วทนิกาจึงได้แต่ยืนมองแดนเทพไม่กล้าเข้ามาหาเขา เพราะเธอไม่รู้จะเริ่มบอกเขายังไงดี
“มายืนมองผมทำไม...มีอะไรหรือเปล่า...” แดนเทพที่นั่งเชคงานอยู่ที่โต๊ะทำงานเอ่ยพูดไปแล้วก็เงยหน้ามองวทนิกาที่แอบมุมเสามองเขาอยู่นานแล้ว
“อ่อ...ฉันมีเรื่องจะคุยกับคุณน่ะค่ะ...คุณพอจะมีเวลาว่างคุยกับฉันสักแปปไหมคะ...” วทนิกาตอบเขาไปแล้วก็เดินออกมาจากมุมเสาแล้วเข้าไปหาเขา
“อืม..แค่เชคงานเฉยๆไม่ได้ยุ่งอะไร คุณมีอะไรจะคุยกับผมงั้นเหรอ...ทำไมต้องทำท่าทางกล้าๆกลัวๆแบบนั้นด้วย มีอะไรก็พูดมาเลย” แดนเทพพูดบอกไปก็มองท่าทางของเธอที่ดูจะเกร็งๆ
“คือฉันอยากจะขออนุ
