หกโมงเย็น....
แดนเทพก็ไม่ได้กลับบ้านทำให้รินดานั้นโทรหาลูกชายตัวดีของเธอทันที เพราะเธอบอกแล้วว่าให้กลับมาทานข้าวที่บ้าน จะได้มาเจอพาฝันด้วยแต่ตอนนี้ลูกชายของเธอก็ยังไม่โผล่หน้ามาเลย
“ฮัลโหลตาแดน...นี่ลูกอยู่ไหนแล้วหึ ทำไมยังไม่กลับบ้านสักที แม่กับหนูพาฝันรอทานข้าวกับลูกอยู่นะ” รินดาพูดไปด้วยเสียงเข้ม เพราะเธออุตส่าห์จะปลอบใจพาฝันเลยพามาทานอาหารเย็นที่บ้านด้วย
“ผมยังทำงานไม่เสร็จเลยครับแม่....วันนี้คงไปทานข้าวกับแม่ไม่ได้แล้วนะครับ แม่ก็ทานกับพาฝันไปก็แล้วกันครับ” แดนเทพพูดบอกไป ทั้งที่ตอนนี้เขากำลังทำอาหารอยู่กับวทนิกาที่ห้องครัวในคอนโดของเขา จนวทนิกานั้นมองแดนเทพแบบจดจ้องเลยที่เขาโกหกแม่แบบนั้น
“ตอนบ่ายแม่พาน้องไปที่บริษัทลูกก็ทำงาน แล้วนี่หกโมงเย็นแล้วนะลูกยังจะทำงานอะไรกันหนักกันหนาหึ...กลับมาบ้านเดี๋ยวนี้เลยนะ...ลูกต้องมาทานข้าวกับหนูพาฝันเขา...” รินดาพูดไปด้วยเสียงดุ
“ไม่ครับ ง
