ด้านนพเก้าที่มาทานอาหารที่ร้านอาหารก็เจอวทนิกามากับผู้หญิงสวยๆคนหนึ่ง เขาก็จ่ายค่าอาหารทั้งหมดให้เธอ และทันทีที่พนักงานเข้าไปบอก วทนิกาและเพื่อนของเธอก็หันมามองเขา เขาก็ยิ้มให้ไป จนกระทั่งเพื่อนของเธอลุกมาหาเขา นพเก้าก็นั่งมองด้วยสีหน้ายิ้มอ่อนๆ
“จะมาขอบคุณที่ผมเลี้ยงข้าวใช่ไหมครับ ไม่ต้องหรอกครับ ผมอยากจะเลี้ยงข้าวคุณวทนิกาน่ะครับ...ไม่ใช่คุณ...” นพเก้าพูดไปทันทีที่หญิงเดินมาที่โต๊ะของเขา เขาก็คิดว่าเธอจะเข้ามาหาเพราะคิดว่าเขาเลี้ยงข้าวเพราะสนใจเธอ เขาเลยรีบพูดไปแบบนั้นให้เธอรู้ว่าเขาสนใจวทนิกาไม่ใช่เธอ
“หึ...นี่คุณคิดว่าฉันมาหาคุณเพราะคิดว่าคุณเลี้ยงข้าวฉันงั้นเหรอคะ...เข้าใจอะไรผิดแล้วไหมคุณ...”พัชราที่ได้ยินแบบนั้นก็อึ้งแลย ก่อนจะพูดออกไปด้วยเสียงเข้ม เพราะเธอไม่ได้มาหาเขาเพราะสนใจเขาสักหน่อย
“แล้วคุณมาหาผมทำไมครับ...ผมไม่ได้รู้จักคุณสักหน่อย...ผมรู้จักแค่คุณวทนิกา...เธอต่างหากที่คว
