“พ่อ...มาตั้งแต่เมื่อไหร่คะ...” วทนิกาหันไปมองด้วยสีหน้าตกใจแล้วเธอก็เอ่ยพูดออกไปทันที เพราะไม่ทันได้ตั้งตัวเลย
“ก็มาตั้งแต่ที่ลูกบอกความจริงกับแม่เรานั่นแหละ นี่ลูกคิดยังไงหึ ถึงจะให้แม่เรามาช่วยคุยกับพ่อน่ะ ยังไม่ทันเริ่มแม่เราก็สร้างเรื่องแล้วไม่เห็นเหรอยัยเนย....” อดิศรพูดออกไปด้วยสีหน้าดุๆ
“อย่ามาว่าฉันนะคุณอดิศร ฉันสร้างเรื่องอะไรของคุณ คุณอย่ามากล่าวหาฉันนะ...ฉันยังไม่ได้ทำอะไรเลย” อรอุมาพูดออกไปแล้วมองอดีตสามีอย่างไม่พอใจที่เขามาว่าให้เธอแบบนี้ ทั้งที่เธอน่ะหวังดีกับลูกแท้ๆ
“ไม่ได้ทำอะไรเลยเหรอคุณ คุณไปขูดเรียกสินสอดเขาขนาดนั้น คุณคิดจะขายลูกกินหรือไงหึ...เขาจดทะเบียนกันไปแล้ว คุณยังจะเรียกร้องให้มากมายไปทำไม..ไม่สงสารลูกบ้างหรือหึ” อดิศรพูดไป เพราะทำแบบนี้คนที่ลำบากใจคือลูกสาวของเขา
“งั้นคุณจะยอมให้ลูกเราแต่งงานกับเขาโดยไม่ได้อะไรเลยงั้นเหรอ คุณรู้ไหมว่าลูกสาวตัวดีของคุณน่ะจะ
