กลับมาได้เห็นดีกันแน่ ไม่นานเสียงรถก็แล่นเข้ามาจอด เขาเดินออกไปดู เห็นมินตราล่ำลาณกรเหมือนไม่อยากจากกัน มันขวางหูขวางตาเสียเหลือเกิน
“โอ๊ย! พี่เจตน์กระชากแขนหนูมินทำไม” มินตราสะบัดแขนจากการเกาะกุม เจตน์ยิ่งโมโหเข้าไปใหญ่
“กับพี่จับนิดจับหน่อยไม่ชอบใจ กับไอ้กรแร่เข้าไปจับมันถึงเนื้อถึงตัว”
“พี่เจตน์หึงเหรอ” คนถามมองตาปริบๆ
คนถูกถามอึ้งไปก่อนจะทำเสียงดังกลบเกลื่อน
“ใครจะไปหึงเด็กแสบอย่างเธอ หลงตัวเอง”
“ก็ดีแล้ว หนูมินจะได้รับพิจารณาพี่กรมาเป็นแฟน”
“กล้าเหรอมินตรา” เจตน์ตาวาว เขาโมโหจนควันออกหู ผู้ชายหน้าไหนกล้ายุ่งกับเธอได้เห็นดีกันแน่
“สิทธิ์ส่วนตัวของหนูมิน ใครก็ห้ามยุ่ง”
“มานี่เลย มาคุยกันให้รู้เรื่องก่อน” เขาดึงเธอเอาไว้ ไม่ให้หนีขึ้นห้อง
“ปล่อยหนูมินนะ หนูมินเจ็บ หนูมินจะไปนอนแล้ว”
“คุยกันก่อน”
“ไม่คุย เราไม่ได้เป็นอะไรกัน หนูมินโตแล้ว จะคบใครก็เรื่องของหนูมิน”
“ไม่ได้เป็น
