ห้องพักนักดนตรี
“เดินยิ้มกรุ้มกริ่มเข้ามาแบบนี้หมายความว่าไงนี่คงไม่ได้ไปแอบจับจูบลูบคลำใครมาใช่ไหม ?” ทันทีที่สิงห์เดินเข้ามาจีนก็พองขนเอ่ยถามขึ้นทันทีด้วยความสงสัยถ้าไม่ได้ไปทำอะไรไม่ดีมาเพื่อนสนิทของเธอคนนี้จะยิ้มแบบนี้ไปทำไมเสือยิ้มยากอย่างสิงห์ต่อให้นั่งดูรายการตลกก็ยากนักที่จะเห็นรอยยิ้มกรุ้มกริ่มของอีกฝ่าย
“สมองนี่ก็คิดแต่เรื่องไร้สาระจังถ้าว่างมากจนไม่มีอะไรทำหาผัวสักคนมานั่งกอดก็ดีนะปากเล็กๆนี้จะได้ไม่ต้องหุบๆอ้าๆเจอหน้ากันไม่ทันไรก็พูดจนน้ำลายกระเด็นใส่หน้าหมดแล้วเนี่ย” เอ่ยจบก็ทำท่ายกมือขึ้นมาเช็ดน้ำลายที่ไม่มีอยู่จริงบนหน้าอย่างเสแสร้ง
“โธ่ ไอ้เพื่อนเวรบอกให้กูหาผัวมึงก็ช่วยหาเมียสักคนก่อนเถอะดีกว่าเย...อื้อ อื้อ อื้อ” จีนที่กำลังจะพ่นคำหยาบพลันถูกสิงห์ยื่นมือมาปิดปากเมื่อเห็นภาคย์ยืนทำหน้าอึ้มครึ้มอยู่ด้านหลังในขณะที่แป้งหอมฉีกยิ้มหวานทักทายสิงห์จนตาหยีโค้งงดงามน่ามอง
“อะแ
