Memories of the night ❤️ ดวงใจภูบดินทร์

Memories of the night ❤️ ดวงใจภูบดินทร์ EP. 7 ถุงหมดสดต่อแล้วกัน NC18++

“อ๊ะ ปะ แป้งเจ็บ” แป้งหอมร้องขึ้นด้วยความเจ็บปวดเมื่อส่วนบอบบางกลางร่างกายกำลังถูกนิ้วเรียวยาวของภาคย์แทรกเข้าไปทีละนิด

“งั้นเจ็บทีเดียวไปเลยแล้วกัน” ภาคย์ดึงมือกลับมาก่อนจะก้มลงจูบกลีบปากนุ่มของเธอแผ่วเบาร่างสูงที่ทาบทับร่างบอบบางของเธออยู่ทีแรกค่อย ๆเคลื่อนตัวลงไปด้านล่างช้าๆจนกระทั่งใบหน้าหล่อเหลาของเขาหยุดลงตรงกลางลำตัวของเด็กสาวมือใหญ่ค่อยๆแยกเรียวขาเนียนของเธอออกจากกันอย่างทะนุถนอมซึ่งเป็นการกระทำที่ภาคย์เองก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน

รสนิยมเรื่อง ‘เซ็กซ์’ ของภาคย์นั้นค่อนไปทางดิบเถื่อนรุนแรงผู้หญิงแต่ละคนที่ผ่านมาล้วนช่ำชองเต็มไปด้วยประสบการณ์อย่างโชกโชนมีเพียงเด็กสาวคนนี้เท่านั้นที่ไร้เดียงสาวราวกับตุ๊กตาเคลือบกระเบื้องที่หากเขาไม่ทันระวังอาจจะเผลอลงมือทำเธอแตกสลายคามือทุกการกระทำของเขาจึงเต็มไปด้วยความอ่อนโยนและระมัดระวังอย่างยิ่งยวด

“อื้อ พะ พี่ อย่าค่ะ” แป้งหอมร้องห้ามด้วยความตกใจทันทีที่ใบหน้าหล่อเหลาฝังลงตรงรอยแยกบนเนินเนื้อเกลี้ยงเกลาที่มีขนอ่อนบางเล็กน้อย

“พี่ชื่อภาคย์” น้ำเสียงแหบแห้งเอ่ยบอกชื่อของตัวเองออกไป

“พะ พี่ภาคย์ตรงนั้น ยะ อย่าทำแบบนั้นเลยนะคะ อึก”

แป้งหอมยกมือขึ้นปิดปากกลั้นเสียงแปลกประหลาดเอาไว้ด้วยความทรมานเมื่อเรียวลิ้นบางของภาคย์เริ่มซุกซนด้วยการดูดเลียติ่งเกสรใจกลางของดอกไม้งามก่อนจะดูดดึงไปมาเบาๆราวกับต้องการหยอกล้อให้เธอใจเต้นแรงซึ่งตอนนี้หัวใจของแป้งหอมเต้นรัวด้วยความตื่นกลัวผสมปนเปไปด้วยความตื่นเต้นอยากรู้อยากลองและทรมานจนเธอไม่รู้เลยว่าความจริงแล้วตอนนี้เธอรู้สึกอย่างไร

ท่าทางอดกลั้นของเด็กสาวยิ่งปลุกเร้าแรงปรารถนาของภาคย์ให้ลุกโชนมือใหญ่ของเขาค่อย ๆเคลื่อนผ่านหน้าท้องแบนราบขึ้นไปก่อนจะบีบเคล้นหน้าอกอวบใหญ่ของเธออย่างเบามือพร้อมใช้นิ้วเรียวสะกิดยอดอกสีชมพูสวยที่แข็งเป็นไตตอบรับสัมผัสของเขาด้วยความยินดีส่วนปลายลิ้นก็ยังคงทำหน้าที่หยอกเย้าความหอมหวานนุ่มละมุนของเธอไม่หยุด

“อืม ทำไมแป้งน้อยถึงถึงได้อร่อยขนาดนี้นะ” วาจาทะลึ่งตึงตังของชายหนุ่มที่กำลังดูดเลียหยอกล้อส่วนบอบบางของเธออย่างตะกละตะกลามทำให้สองแก้มของแป้งหอมแดงระเรื่อด้วยความเขินอายท่าทางที่สองขาถูกแยกออกห่างพร้อมใบหน้าหล่อเหลาที่แทบจะฝังอยู่บริเวณใจกลางความเป็นสาวของเธอทำให้แป้งหอมทนมองไม่ไหวเธอเขินจนสองแก้มแทบจะไหม้อยู่แล้ว

“พี่ภาคย์ ยะ อย่าทำแบบนี้อีกเลยนะแป้งทรมาน” ยามที่เรียวลิ้นปัดป่ายผ่านกลีบดอกไม้ที่ไม่เคยต้องฝนหยาดน้ำหวานที่เกิดขึ้นเพราะถูกกระตุ้นความปรารถนาพลันหลั่งรินไหลออกมาให้ภาคย์ใช้ลิ้นดูดเลียดื่มกินอย่างไม่นึกรังเกียจในขณะที่บริเวณท้องน้องของแป้งหอมรู้สึกเสียววูบวาบไปหมด

“ปล่อยตัวตามสบายอย่าเกร็ง” คำพูดปลอบประโลมของภาคย์ทำให้แป้งหอมเริ่มมีท่าทีผ่อนคลายสองมือที่กำผ้าปูที่นอนจนยับยู่ยี่ค่อยๆเลื่อนขึ้นไปบนแผ่นหลังของเขาการลูบไล้อย่างไร้เดียงสาของเธอกลายเป็นเชื้อไฟที่ร้อนแรงที่สุดภาคย์เร่งความเร็วของลิ้นที่หยอกล้อติ่งเกสรนุ่มของเธอด้วยการรัวขึ้นลงจนเอวบางของแป้งหอมส่ายไวไปมาอย่างควบคุมไม่อยู่

“อ๊ะ อ๊าย แป้งมะ ไม่ไหวแล้วพี่ภาคย์ช่วยแป้งที”

เมื่อถูกความรู้สึกไม่คุ้นเคยตรงเข้าจู่โจมน้ำเสียงหวานหูพลันครางขึ้นมาพร้อมเอ่ยขอร้องอ้อนวอนภาคย์ด้วยแววตายั่วยวนที่เธอเผลอแสดงออกมาอย่างไม่รู้ตัวก่อนร่างกายของแป้งหอมจะเกร็งกระตุกเอวบางหยัดขึ้นจนบริเวณนั้นแนบชิดสนิทกับใบหน้าหล่อเหลาของภาคย์ที่กำลังดูดชิมน้ำหวานที่หลั่งไหลออกมาราวกับสายน้ำความสุขทางกายที่ไม่เคยสัมผัสมาก่อนถาโถมเข้าใส่แป้งหอมราวกบเกลียวคลื่นอันบ้าคลั่ง

“ไง เสร็จแล้วสินะ” หลังจากที่ส่งเสียงร้องออกไปอย่างไม่รู้ตัวแป้งหอมก็พลันก้มหน้างุดด้วยความเขินอายก่อนจะแลบลิ้นออกมาเลียริมฝีปากที่แห้งผากของตัวเองเบาๆความรู้สึกที่เกิดขึ้นตอนนี้คือเธออยากได้สัมผัสที่แนบชิดและรุนแรงกว่านี้จากเขา

“แป้ง ยัง ยังอยากได้แบบเมื่อกี้อีก” คำขอร้องที่ช่างไร้เดียงสาของเด็กสาวทำให้ภาคย์ไม่อยากอดทนอีกต่อไปมือใหญ่ยกสะโพกเล็กกลมกลึงดึงเข้ามาหาแท่งเหล็กร้อนผะผ่าวที่แข็งคัดจนเจ็บของตนก่อนจะค่อย ๆกดลงไปในช่องทางคับแคบที่อ่อนนุ่มของเธอแผ่วเบา

“อ้า พี่ภาคย์แป้งเจ็บ ฮือ เจ็บ” อารมณ์สุขสมที่ยังคงหลงเหลือเล็กน้อยพลันหายวับไปในชั่วพริบตาใบหน้างดงามแดงระเรื่อของแป้งหอมพลันเบ้ด้วยความเจ็บปวดเมื่อส่วนบอบบางของเธอกำลังถูกความแข็งกร้าวของเขารุกรานเข้ามาเสี้ยววินาทีนั้นความรู้สึกผิดชอบชั่วดีพลันฟื้นคืนมาแต่เพียงแค่ชั่วพริบตาความต้องการทางร่างกายที่เธอควบคุมไม่ได้ก็กลับมาอยู่เหนือเหตุผลของความถูกต้อง

ทั้ง ๆที่รู้ว่าไม่ควรมาที่นี่ตั้งแต่แรกเพราะไม่ใช่สถานที่สำหรับเด็กสาวที่ไม่เคยพบเจอโลกภายนอกอย่างเธอ

ทั้ง ๆที่รู้ว่าไม่ควรรับเครื่องดื่มจากคนแปลกหน้าจนทำให้ร่างกายเกิดความรู้สึกทรมานและเกิดความต้องการจนควบคุมตัวเองไม่ได้

ทั้ง ๆที่รู้ว่าไม่ควรแตะต้องแอลกอฮอล์ซึ่งเป็นต้นเหตุของความมึนเมาทำให้สติสัมปชัญญะของเธอแทบไม่หลงเหลือ

ทั้ง ๆที่รู้ว่าไม่ควรไว้ใจใครง่ายๆแต่เธอก็ยังหลงเชื่อคนที่เธอนับถือเป็นพี่ชายอย่างหมดใจสุดท้ายกลับถูกเขาวางแผนคิดจะทำมิดีมิร้าย

สุดท้ายแล้วทั้ง ๆที่เธอรู้แต่เธอก็ยังทำผิดพลาดอยู่ดีเป็นความผิดพลาดที่เธอไม่สามารถย้อนเวลากลับไปแก้ไขได้เป็นความผิดพลาดที่เธอร้องขอความช่วยเหลือจากคนแปลกหน้าที่รู้สึกไว้เนื้อเชื่อใจตั้งแต่ครั้งแรกที่ได้พบและเป็นความผิดพลาดที่เธอจะจำไว้เป็นบทเรียนสอนตัวเองไปตลอดชีวิตว่าอย่า ‘ไว้ใจใครง่ายๆ’แบบนี้อีกแป้งหอมหลับตาลงปล่อยให้น้ำตาแห่งความเสียใจรินไหลในขณะที่น้ำเสียงอ่อนโยนเฝ้าคอยปลอบประโลมอยู่ข้างใบหูของเธอไม่ห่าง

“ทนหน่อยเด็กดีเจ็บไม่นาน”

ภาคย์รวบสองมือของแป้งหอมที่พยายามดันแผงอกของเขาเอาไว้เหนือหัวก่อนจะก้มลงมาใช้ลิ้นอุ่นร้อนเปิดริมฝีปากของเธอออกอย่างเผด็จการและรุกเร้าปลายลิ้นเล็กของเธออย่างอุกอาจสัมผัสที่อ่อนโยนก่อนหน้านี้เริ่มเปลี่ยนมาเป็นเร่าร่อนก่อนที่ภาคย์จะตัดสินใจดันตัวตนของเขาผ่านเยื่อบางๆเข้าไปจนสุดความยาวส่งผลให้แป้งหอมกรีดร้องออกมาสุดเสียงด้วยความเจ็บปวดทรมานแต่เสียงที่ดังออกมานั้นเป็นเพียงเสียงอู้อี้ที่ดังอยู่ในลำคอ

เมื่อส่วนที่แข็งแกร่งและดุดันของเขาถูกความละมุนฉ่ำชื้นโอบกระชับไว้อย่างแน่นหนาภาคย์ก็แทบไม่อยากรอแม้แต่วินาทีเดียวมือใหญ่ของเขาจับเอวคอดกิ่วเนียนนวลของคนตัวเล็กเอาไว้แน่นก่อนจะเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็วภายใต้การโอบรัดที่แน่นหนาของเธอกลิ่นคาวเลือดที่เกิดจากส่วนบอบบางฉีกขาดพลันคละคลุ้งไปทั่วบริเวณ

ปึก ปึก ปึก

“อ้า แป้งเจ็บพี่ภาคย์ บะ เบาหน่อยอึก” แป้งหอมเอ่ยขอร้องภาคย์ด้วยดวงตาฉ่ำน้ำเว้าวอนเอวบางของเธอโยกคลอนไปตามจังหวะกระแทกที่รุนแรงของเขาทำให้สองมือเรียวบางของเธอรีบยกขึ้นคล้องคอแกร่งของเขาเอาไว้เพื่อหาหลักยึดพิงหน้าอกอวบใหญ่ที่เด้งขึ้นลงไปมาพลันถูกมือของเขาบีบเคล้นอย่างหนักหน่วง

“เบาไม่ไหวแล้วเด็กดีของหนูแน่นขนาดนี้พี่เบาไม่ไหวจริง ๆ” ภาคย์ที่กำลังตกอยู่ในห้วงของความปรารถนาเอ่ยบอกแป้งหอมไปตามความจริงรสชาติเซ็กซ์ที่หอมหวานกับความคับแน่นที่อ่อนนุ่มของเด็กสาวทำให้เขาลืมตัวขยับเข้าหาเธออย่างบ้าคลั่งทั้ง ๆที่รู้ว่านี่คือครั้งแรกของเธอแต่เขาอ่อนโยนไม่ไหวแล้วจริงๆ

“อ้า ตอดกันแรงแบบนี้ระวังพรุ่งนี้จะเดินไม่ได้นะบอกไว้ก่อน” วาจาข่มขู่ที่แป้งหอมไม่เข้าใจทำให้เธอเผยสีหน้าออกมาด้วยความงุนงงอยู่ชั่วขณะก่อนที่ความมึนงงเหล่านั้นจะหายไปแล้วแทนที่ด้วยสีหน้าเย้ายวนใจคนเมื่อติ่งเกสรของเธอถูกเสียดสีจนเกิดความรู้สึกบางอย่างที่เธอไม่รู้ว่ามันคือความสุขแบบไหนแป้งหอมรู้เพียงแต่ว่ามันเป็นความเสียวซ่านที่พอได้ลิ้มลองครั้งแรกเธอก็อยากจะลิ้มลองอีกในครั้งต่อ ๆไป

“พี่ภาคย์เบาๆอื้อพี่อย่า อ้า” น้ำเสียงหวานละมุนร้องครางออกมาด้วยความรู้สึกเสียวซ่านเมื่อริมฝีปากบางของเขากำลังหยอกล้อดูดดึงหน้าอกอวบของเธอไม่หยุดส่วนเอวสอบก็กระแทกเข้าออกอย่างรุนแรงส่งผลให้เรียวขางามของแป้งหอมถึงกับสั่นระริกร่างกายของเขาแนบสนิทอยู่กับเธอราวกับต้องการหลอมตัวเธอเข้าไปในร่างกายตนเองอย่างไรอย่างนั้น

“อูย หนูก็ตอดเบาๆหน่อยเล่นตอดแรงแบบนี้ใครจะเบาลง อ้า” ภาคย์โต้กลับคืนแป้งหอมที่เริ่มทำตัวไม่ถูกเมื่อเธอไม่เข้าใจคำว่า ‘ตอด’ ที่เขาพูดถึงนั้นหมายความว่าอย่างไรเธอไม่ใช่ปลาสักหน่อยที่จะได้ตอดของเขา

ปึก ปึก ปึก

เสียงกระแทกที่หยาบโลนยังคงดังก้องไปทั่วทั้งห้องพักมือใหญ่คู่นั้นลูบคลำบีบเคล้นหน้าอกอวบและผิวเนียนนุ่มดุจผิวเด็กของแป้งหอมไปทั่วทั้งร่างกายไม่มีบริเวณไหนที่ภาคย์ปล่อยผ่านเขาประทับตราความเป็นเจ้าของไปทั่วทั้งตัวของเธออย่างหยามใจพร้อมขบเม้มสร้างรอยแดงไว้ใต้ผิวเนื้อในร่มผ้าอย่างเอาแต่ใจ

“พี่ภาคย์แป้ง มะ ไม่ไหวแล้ว อื้อ” เมื่อความรู้สึกสุขสมที่เคยสัมผัสมาแล้วครั้งหนึ่งหมุนวนกลับมาอีกครั้งแป้งหอมจึงเอ่ยบอกภาคย์ด้วยน้ำเสียงหอบกระเส่าเล็กน้อยดวงตากลมโตปรือขึ้นมองหน้าเขาหยาดเยิ้มฉ่ำวาวการยั่วยวนโดยไม่รู้ตัวของเด็กสาวทำให้ภาคย์ยากจะทานทน

“อืม อีกนิดเด็กดี” มือใหญ่ยึดเอวบางเปลือยเปล่าของร่างหอมกรุ่นในอ้อมกอดไว้แน่นพลางเร่งจังหวะกระแทกที่รุนแรงจนแป้งหอบครางหอบกระเส่าจนตัวโยนก่อนที่ใบหน้าหล่อเหลาจะแหงนขึ้นส่งเสียงคำรามออกมาด้วยความทรมานและปลดปล่อยของเหลวอุ่นร้อนใส่ช่องทางคับแคบของเด็กสาวจนหมดทุกหยาดหยด

“อ้าวเวร ! แม่งลืมใส่ถุง” ภาคย์สบถคำหยาบออกมาด้วยความโมโหกับความสะเพร่าของตนเองที่มัวแต่หลงเนื้อเนียนหอมกรุ่นของเด็กสาวจนลืมหยิบถุงยางมาสวมเพื่อป้องกันตัวเองเขารู้ดีว่าเธอนั้นทั้งสะอาดและบริสุทธิ์แต่การเผลอปล่อยข้างในแบบนี้โอกาสพลาดตั้งครรภ์ค่อนข้างสูงมากทีเดียว

ภาคย์ไม่รอให้ตัวเองทำผิดพลาดซ้ำสองมือใหญ่ยื่นไปบนหัวเตียงเพื่อหยิบถุงยางที่เขามักจะซื้อมาติดไว้ในห้องเป็นประจำแต่มือของเขากลับสัมผัสได้เพียงความว่างเปล่าอารมณ์ปรารถนาที่ยากจะมอดดับลงง่าย ๆทำให้เขาตัดสินใจทำตัวมักง่ายเป็นครั้งแรกในชีวิต

“สดครั้งแรกไปแล้วงั้นก็สดต่อไปแล้วกัน” ภาคย์ไม่รอให้แป้งหอมทำความเข้าใจกับคำพูดของเขามือใหญ่จับร่างของเธอพลิกขึ้นมาให้อยู่ท่าโก่งโค้งก่อนจะส่งความแข็งแกร่งดุดันที่ยังคงตื่นตัวอยู่ตลอดเวลาเข้าไปในช่องทางคับแน่นของเธออีกครั้งส่งผลให้ของเหลวสีขาวขุ่นที่ยังค้างอยู่ด้านในไหลลงมาตามเรียวขาขาวเกิดเป็นภาพที่กระตุ้นไฟปรารถนาของภาคย์ให้ลุกโชนโดยที่ไม่รู้ตัวเลยว่าความมักง่ายของตนเองนั้นจะทำให้ชีวิตของเด็กสาวคนหนึ่งเปลี่ยนแปลงไปตลอดกาล

ภายใต้ค่ำคืนที่ใครหลายๆคนตกอยู่ในความกังวลจนแทบบ้าคลั่งสองหนุ่มสาวที่กำลังแนบชิดสร้างความสุขสมทางกายให้กันและกันไม่ได้รับรู้เลยว่าการหายตัวไปของทั้งคู่นั้นสร้างความปั่นป่วนให้ผู้คนมากแค่ไหนเซลีนที่เสพสุขจนพอใจออกตามหาเพื่อนสนิทไปทั่วทั้งผับด้วยความกระวนกระวายใจในขณะที่วง Forget-me-Not เองก็นั่งแทบไม่ติดที่เมื่ออยู่ ๆมือกีตาร์กลับหายไปตัวไปยังดีที่พวกเขาสามารถหามือกีตาร์มาแทนชั่วคราวได้ทันเวลาไม่อย่างนั้นงานวันเกิดของลูกสาวท่านนายพลสารัชคงได้ล่มไม่เป็นท่าอย่างแน่นอน