“รอนานไหมคะ ?” ภาคย์เอ่ยถามแป้งหอมที่เปิดประตูเข้ามานั่งในรถด้วยความเป็นห่วงเพราะเขามารับแป้งหอมช้าถึงหนึ่งชั่วโมงเศษ
“ไม่นานค่ะมีขนมพายนั่งเมาท์มอยอยู่เป็นเพื่อนแป้งรู้สึกว่าเวลาเดินเร็วมาก” แป้งหอมเอ่ยตอบภาคย์ด้วยรอยยิ้มละไมก่อนที่ภาคย์จะขับรถออกมาจากหน้าโรงเรียนทันที
“หิวหรือยังคะอยากแวะกินมื้อเย็นก่อนเข้าบ้านไหมหรืออยากจะกลับไปกินกับข้าวฝีมือพี่ภาคย์ดี ?” ภาคย์หันมาถามแป้งหอมที่นั่งข้างๆเขามักจะถามความคิดเห็นของเธอเสมอว่าอยากทานมื้อเย็นข้างนอกหรือกลับไปทานที่บ้านเพื่อให้เธอได้มีส่วนร่วมในการตัดสินใจเพราะตอนนี้เขากับเธออยู่ทั้งในสถานะพ่อและแม่ของลูกรวมถึงคบหากันเป็นแฟนอย่างเปิดเผยอีกด้วย
“กินนอกบ้านก็ได้ค่ะหนูแป้งเห็นร้านอาหารเปิดใหม่ใกล้ๆทางเข้าหมู่บ้านของเราวันนี้ถือโอกาสไปลองชิมพอดี” แป้งหอมเหลือบมองนาฬิกาที่ข้อมือก่อนจะเอ่ยตอบภาคย์ออกไป
“เบื่ออาหารฝีมือพี่ภาคย์แล้วเหรอคะ ?” ภาคย
