“ตื่นได้แล้วค่ะ”
แป้งหอมที่กำลังนอนหลับฝันดีพลันขยับตัวยุกยิกเมื่อได้ยินเสียงปลุกของภาคย์เธอพลิกตัวไปอีกข้างเมื่อรู้สึกว่าได้ยินเสียงที่กำลังรบกวนการนอนหลับฝันดีของเธอดังขึ้นอีกแล้ว
“แป้งหอมครับตื่นได้แล้วเด็กดี” ครั้งนี้ไม่ได้มาแค่เสียงแต่ใบหน้าหล่อเหลาที่มีไรนวดขึ้นบางเบายังยื่นมาถูไถเข้ากับใบหน้าเนียนนุ่มราวกับผิวเด็กของเธออีกด้วย
“อืม อย่ากวนแป้งจะนอน” น้ำเสียงพึมพำเอ่ยไล่คนพร้อมขยับใบหน้าหนีไปมาเล็กน้อยอย่างไม่ยินยอม
“ถ้าไม่ตื่นพี่ภาคย์จะจับหนูแป้งกินแล้วนะ”
พรึบ
ดวงตากลมโตที่กำลังตกอยู่ในอาการสะลึมสะลือพลันเบิกโพลงก่อนจะกระพริบปริบๆเพื่อปรับให้เข้ากับแสงไฟในห้องเมื่อแป้งหอมตื่นเต็มตาจังหวะที่เธอหันหน้ามาอีกฝั่งริมฝีปากเย็นชืดของภาคย์ก็ประทับลงบนแก้มด้วยความรวดเร็วก่อนที่น้ำเสียงนุ่มนวลจะเอ่ยทักทายยามเช้ากับเธอ
“อรุณสวัสดิ์ค่ะที่รัก” ลมหายใจอุ่นร้อนที่เป่ารดข้างแก้มทำให้แป้งหอ
