ภควัตเฝ้ามองกระทั่งอาหารมื้อสุขสันต์สิ้นสุดลง ชายหนุ่มรอสองหนุ่มสาวเมืองกรุงพาเต็มรักขึ้นชั้นสองของบ้าน เหลือเพียงเหมือนไหมซึ่งเอาแต่ขะมักเขม้นเก็บกวาดความเรียบร้อย รู้ดังนั้นฝีเท้าย่องเบาเหยียบพื้นดินมือสากจับแนวรั้วไม้ความสูงไม่ถึงช่วงเอวพยายามปีนป่ายเอี้ยวตัวกระโดดข้ามยังอีกฟากฝั่งด้วยท่าทีว่องไว
ไฟเบื้องล่างดับสนิททุกดวงบ่งบอกว่าภารกิจปัดกวาดเสร็จสิ้นลง อีกไม่ช้าคงถึงเวลาเข้านอน ภควัตจำได้เคยคุยกับบุตรสาวถามไถ่ชีวิตประจำวันเกี่ยวกับเด็กน้อยและมารดา เต็มรักก็เล่าว่าก่อนปิดเปลือกตาท่องดินแดนแห่งนิทราเหมือนไหมมักมีนิทานกล่อมนอนทำให้เจ้าตัวแสบฝันดีเสมอ
นัยน์ตาเรียวเฉี่ยวแหงนสังเกตตรงระเบียงห้องนอน เห็นผ้าม่านสีหวานสัญชาตญาณรู้ทันทีนั่นคือห้องเหมือนไหมและลูกสาวแน่นอน ภควัตใช้เวลาไม่นานตามประสาคนชอบออกกำลังกายเป็นกิจวัตรก็สามารถพาตนเองเหยียบพื้นระเบียง
มือสากวางถุงกระดาษบนพื้นอย่างทะนุถนอ
