ปรมัตถ์หลับตาลง ขอพักสายตาและหนีความจริงในเรื่องนี้สักพัก ยิ่งนึกถึงมันจะพลอยให้การมาในครั้งนี้มีแต่ความทุกข์ และเขาขอลืมมันไปสักวัน ด้วยสายลมเย็น ๆ ที่พัดมากระทบตัวทำให้ชายหนุ่มเข้าสู่ห้วงของนิทรา
เปลือกตาของปรมัตถ์เปิดขึ้นอีกครั้งก็ร่วมหนึ่งชั่วโมงต่อมา เพราะแสงแดดยามบ่ายคล้อยมากระทบใบหน้า แล้วดวงตาคมก็มองไปยังท้องทะเล ทว่ามองหาภรรยาก็ไม่พบ
ทำให้ชายหนุ่มต้องลุกขึ้นจากเก้าอี้ไม้เพื่อกวาดสายตามองหา แต่ก็ยังไม่เห็น จนเท้าหนาต้องมุ่งหน้าไปดูที่ชายหาด
แม้ว่าบ้านที่เช่าและหาดจะเป็นที่พื้นที่ส่วนตัว แต่ก็ไม่ใช่ว่าจะไว้วางใจได้ เขามองซ้ายมองขวาจนสุดสายตาแล้วแต่ก็ยังไม่เห็น สองเท้าจึงรีบเร่งเดินไปตามหาอย่างร้อนใจ
“เอยอยู่ไหน เอย”
ปรมัตถ์ร้องเรียกเสียงดัง ในทรวงเต้นอย่างไม่เป็นจังหวะ พยายามหาจนแล้วจนรอดก็ยังไม่พบตามที่คาดหวังเอาไว้ ความวิตกก่อเกิดบนใบหน้าเข้ม และก็ต้อ
