หนึ่งนาทีต่อมาอุรัสยาก็เงยหน้ามองเขาอีกครั้งอย่างวอนขอ แต่มันคงเปล่าประโยชน์ เพราะปรมัตถ์ยังนิ่งเฉย
คนตัวเล็กเจ็บปวดไปถึงขั้วหัวใจ ขอกันเพียงเท่านี้เขาก็ยังลำบากใจหรือ แค่หนเดียวเท่านั้นเอง เมื่อเห็นว่าสามีเงียบ อุรัสยาก็เลือกที่จะถอยหนี แต่ทว่าเพียงจะก้าวลงจากรถ ก็มีถ้อยคำหลุดออกมาจากลำคอของเขา ทำให้อุรัสยาหยุดชะงัก แล้วหันไปตอบด้วยน้ำเสียงใส
“ที่ไหน”
“เกาะสิมิลันค่ะ”
“จะไปเมื่อไหร่” ปรมัตถ์ยังถามต่อ
“เอาที่พี่มัตถ์ว่าง”
“งั้นอีกสองสามวันจะพาไป” ตอบเสร็จปรมัตถ์ก็ลงจากรถ ก่อนที่อุรัสยาจะฉีกยิ้มออกมา แล้วเอ่ยขอบคุณน้ำเสียงหวาน “ขอบคุณค่ะพี่มัตถ์” เธอไม่รู้หรอกว่าที่ร่างสูงยอมตอบตกลงเพราะเหตุผลอะไร จะสงสารหรืออะไรก็ช่าง อย่างน้อยก่อนจะหย่ากัน เธอก็จะได้มีช่วงเวลาดี ๆ ร่วมกับเขาบ้าง แค่นี้เธอก็พอใจแล้ว
แต่ก่อนที่จะได้ไปเกาะสิมิลันในวันรุ่งขึ้น วันนี้ก็คือวันเสาร์ วันที่ดลยาจะมาทานข้า
