มนต์มีนาตักขนมจีนแกงไตปลาเข้าปากแล้วก็ยิ้มเพราะรสชาติของมันอร่อยถูกปากของเธอมาก
“เป็นไงอร่อยไหมอร่อยค่ะ คุณยานอฟก็กินสิคะจะนั่งมองหน้ามีนทำไม”
“ก็ฉันให้เธอเป็นคนกินก่อนไงล่ะ ถ้าฉันเผ็ดฉันจะได้ไม่กิน”
“ไม่เผ็ดมากเท่าไหร่หรอกค่ะ ลองนะคะเดี๋ยวมีนตักให้” หญิงสาวตักแกงไตปลาราดบนขนมจีนในจานของเขาแล้วพยักพเยิดให้เขาตักเข้าปาก
ชายหนุ่มตัดขึ้นมาชิมคำแรกแล้วยิ้มเพราะรสชาติของมันไม่ได้เผ็ดมากมายเหมือนที่เคยกินครั้งแรกเมื่อสามปีก่อน
“อร่อยดีนะ ไม่เผ็ดมากเท่าไหร่”
เมื่อกินแกงไตปลาได้หลายคำแล้วมนต์มีนาก็เปลี่ยนมาทานน้ำยาใต้บ้างรสชาติของมันกลมกล่อมถูกปากของเธออย่างที่สุด
“น้ำยาใต้ก็อร่อยค่ะ ลองไหม” เมื่อเขาพยักหน้าเธอก็ตักราดบนขนมจีบให้เขาอย่างเคย
ทั้งสองทานขนมจีนจนอิ่มส่วนข้าวต้มกุ้งนั้นไม่มีใครแตะเลย
“สงสารข้าวต้มกุ้งนะคะ แต่ให้มีนกินตอนนี้ท้องคงแตกตายแน่ๆ”
“ฉันยังไม่เคยเห็นใครกินจนท้องแตกตา
