"คุณหญิงเบาๆหน่อยเกรงใจคุณหมออรรถพลเขา"
คุณวิสุทธิ์เอ่ยด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง
"ก็มันจริงนี่คะคุณ ดูซิเนี่ยพามางานไหนไม่พามา ดันพามางานวันเกิดของคุณหมออรรถพลด้วย ฉันแค่เกรงใจคุณหมอครีมเขาน่ะ"
คุณหญิงจันทร์ฉายหันไปบ่นกับสามีด้วยสีหน้าไม่ถูกใจ
ครามยักไหล่เล็กน้อย ก่อนจะยกยิ้มมุมปากอย่างไม่สะทกสะท้าน
"ผมไม่เห็นจำเป็นต้องบอกใครก่อนเลย"
เกวลินก้มหน้าลงด้วยความเกร็ง
"หนูชื่ออะไรล่ะ"
คุณวิสุทธิ์เอ่ยถามอย่างไม่ได้ใส่ใจอะไรมากนัก ตามนิสัยของมาเฟียรุ่นพ่อนั่นแหละ
"หนูชื่อเกวลินค่ะ"
เกวลินตอบเสียงแผ่วเบา เธอแทบจะไม่กล้ามองหน้าใครเลยด้วยซ้ำ รู้สึกเหมือนตัวเองเป็นตัวประหลาดในแวดวงสังคมไฮโซแบบนี้
"อืม.."
คุณวิสุทธิ์พยักหน้าเบาๆ พร้อมยกยิ้มที่มุมบาง
"แล้วมากับตะครามได้ยังไง พ่อแม่เป็นใครแล้วเธอเป็นลูกเต้าเหล่าใคร"
คุณหญิงจันทร์ฉายเอ่ยถามอีกครั้ง พร้อมกับยิงคำถามรัวๆ
"คือ.."
เกวลินเงยหน้า
