“ค่ะป๋า...แล้วนี่ป๋าแอบงีบเหรอคะ ตอนแรกไข่มุกนึกว่าป๋าอยู่ที่ห้องนั่งเล่น พอกลับลงมาจากชั้นดาดฟ้าก็ไม่เห็นใครเลยเดินลงมาดูที่ห้องนอน เห็นป๋าหลับอยู่ตรงนี้เนี่ยล่ะค่ะ”
ปรินทร์เลื่อนมือขึ้นบีบบนขมับตัวเองเบาๆ
“อืม...ป๋ารู้สึกวิงเวียนนิดหน่อยน่ะ สงสัยว่าจะเมาคลื่นซะละ”
เมื่อได้ยินดังนั้นไข่มุกก็ทำหน้าตื่น หล่อนรีบถามกลับไปว่า
“อ้าว...ตายละ จริงเหรอคะเนี่ย แล้วป๋าเมาเรือมากไหมคะ เป็นอะไรมากหรือเปล่าคะเนี่ย”
“ก็...นิดหน่อยน่ะ แต่ป๋าไม่ได้เป็นอะไรมากหรอกหนูไม่ต้องห่วง ยังมีแรงพอจะพาหนูขึ้นสวรรค์ได้อีกหลายรอบ”
“อื๊อ...ดูสิคะ ไม่สบายแล้วยังจะทำเป็นเก่งอีกแน่ะ”
“ป๋าพูดจริง...หนูไม่ต้องห่วงหรอกนะ กินยาสักเม็ดสบายดีแล้วก็ยังเอาหนูให้ครางได้เหมือนเดิม”
“แต่ตอนนี้ดูป๋าไม่ค่อยสบายจริง ๆ นะคะเนี่ย”
“มันก็ธรรมดาน่ะหนูไข่มุก เพราะนี่ก็ไม่ได้ออกทะเลมาสองสามเดือน สงสัยร่างกายจะยังไม่ค่อยชินกระมัง”
