“อาศรันย์ขา...มานั่งตรงนี้ก่อนก็ได้ค่ะ แหม...นาน ๆ ทีเราจะได้คุยกัน ไข่มุกก็แค่อยากพูดกับอาศรันย์บ้างก็เท่านั้น”
เด็กสาวตบบนเบาะข้าง ๆ ตัวเป็นการเชื้อเชิญให้คนสนิทหนุ่มใหญ่ของมหาเศรษฐีเฒ่านั่งคุยกับหล่อน ศรันย์รู้สึกแปลก ๆ แต่เขาก็ยอมทำตามโดยดีด้วยการขยับเข้าไปแล้วหย่อนตัวลงนั่งข้างเด็กสาวซึ่งหล่อนนั่งเอนตัวไปด้านหลังทำให้ยิ่งอยู่ใกล้ก็ยิ่งเห็นหน้าอกหน้าใจของหล่อนที่มันพุ่งผงาดอวดความอิ่มและใหญ่โตอย่างกับผลส้มโอโดยเจ้าตัวก็ไม่ได้สนใจแม้แต่น้อย แต่อะไรก็ไม่ทำให้เขาเกิดความวาบหวิวเท่าสายตาออดอ้อนขี้เล่นของหล่อนที่ส่งมาอย่างเชิญชวน แต่เด็กสาวกลับกลบเกลื่อนด้วยการหัวเราะร่วนและเอ่ยว่า
“อาศรันย์เนี่ยไม่ค่อยคุยเลยนะคะ ไข่มุกเห็นอาศรันย์เงี๊ยบเงียบมาตลอดทางเลยอ่ะ นึกว่าจะไม่คุยกับไข่มุกซะแล้ว”
“ปกติผมไม่ค่อยได้คุยกับใครหรอกครับ โดยเฉพาะผู้หญิงของคุณปรินทร์”
“ทำไมล่ะคะ ผู้หญิงของป๋าเป็นไงเหรอค
