“ตอนแรกว่าจะปลุกแต่อาลินินบอกว่าไม่ต้อง เรามาเตรียมของกันสองคนก็ได้เพราะอาลินินตั้งใจอยากทำบุญ”
“ใช่จ้ะ” ลินินเสริมขึ้น “เพราะตอนอยู่เมืองนอกอาอยู่ในเมืองไม่ได้ตักบาตรทุกวันเหมือนตอนอยู่เมืองไทย ชีวิตของคนที่นั่นไม่เหมือนบ้านเราก็เลยตั้งใจว่ากลับมาแล้วจะตักบาตรทุกวัน เนี่ย...แพทริคเขาก็ฝึกโยคะอยู่ข้างบ้าน ลูกจันเห็นบ้างหรือเปล่าจ๊ะ”
“เห็นค่ะ...หนูเดินไปเมื่อกี๊เห็นอาพีทกำลังเล่นโยคะอยู่ อาพีทเก่งมากเลยนะคะที่ออกกำลังกายแบบนั้นได้”
“โอ๊ย...ไม่อยากจะบอกว่าอาพีทน่ะโยคะระดับมาสเตอร์พีซเชียวนะจ๊ะ อายังแอบแซวเล่นเลยว่าว่าง ๆ น่าจะเปิดสอนโยคะ มีหวังลูกศิษย์ตรึม”
“น่าจะได้จริง ๆ นะคะอาลินิน เพราะลูกจันเห็นอาพีทดัดตัวโค้งอ่อนมาก ลูกจันยังทำไม่ได้ขนาดนั้นเลยอ่ะค่ะ”
“อย่ามัวแต่คุยกันเลย...โน่น...พระเดินมาทางนี้แล้ว เอาของไปใส่บาตรกันเถอะ”
พอประภาบอกอย่างนั้นลินินก็รีบกุลีกุจอจัดแจงข้าวของนำไปวา
