ปันปันพลิกตัวนอนคว่ำแถมหายใจเสียงดังส่งสัญญาณว่าอาจจะหลับยาวไปอีกหลายชั่วโมงซึ่งมันเป็นเช่นนี้บ่อยๆ รัตมาลุกจากเตียงแล้วเดินตรงเข้าไปในห้องน้ำเพื่อล้างหน้าเสียหน่อย หล่อนทำหน้าเบ้หน้ากระจกบานใหญ่สักครู่ก่อนจะเปิดประตูห้องน้ำออกมาแต่ก็ต้องตกใจเมื่อมีมือของใครคนหนึ่งคว้าเอวบางของหล่อนเอาไว้
“อุ๊ย!...อาปราชญ์!”
หญิงสาวอุทานเกือบจะเสียงดังเมื่อเห็นหน้าของคนที่ดึงตัวหล่อนไปกอดชัด ๆ รัตมาทำท่าสะบัดสะบิ้งเหมือนจะขัดขืน
“อาปราชญ์...อะไรกันคะเนี่ย เข้ามาในห้องตั้งแต่เมื่อไหร่คะ ไม่ยอมให้สุ้มให้เสียง”
ปราชญ์ก้มหน้าลงมาหาจนเกือบชิดแล้วกระซิบเสียงหนักๆ
“ถ้าส่งเสียงดังเดี๋ยวปันก็ตื่นขึ้นมาเห็นอากอดรุ้งเข้านะซี”
“อาปราชญ์ปล่อยรุ้งนะคะ...อือ...อาปราชญ์จะทำอะไรคะเนี่ย”
หล่อนร้องและทำท่าสะบัดไหล่ไปมาทำให้ผ้าขนหนูที่ขมวดปมไว้เหนืออกอย่างหมิ่นเหม่ร่นต่ำลงจนเห็นร่องตรงกลางเนินทรวงอวบขาวทั้งสองที่ทั้งกล
