หรินไม่ได้แสดงท่าทีตกใจเมื่อเห็นหญิงสาวที่เขาคุ้นหน้าคุ้นตาเป็นอย่างดีเลื่อนกระจกรถลง
"ฉันขอเข้าไปหน่อย มีเรื่องต้องคุยกับเคล" เรไรพูดจุดประสงค์ของตนเองชัดเจน
"สร้างเนื้อสร้างตัวได้เร็วดีนี่ พอถูกปล่อยตัวออกไปก็มีรถขับทันที สมกับเป็นผู้หญิง..." หรินมองด้วยสายตาเหยียดหยัน
"ผู้หญิงอะไร? แกมันก็แค่ไอ้ขี้ข้า อย่าผยองตัวมาเทียบกับฉัน! อีกไม่นานฉันจะกลับมาอยู่ที่นี่ในฐานะนายหญิงของพวกแก!"
"ฮ่าๆๆๆๆ" เสียงหัวเราะขบขันของบรรดาบอดี้การ์ดดังขึ้นพร้อมเพียงกันอย่างไร้มารยาท
"ไอ้พวกบ้า!"
"เอาล่ะ! ถ้าอยากเข้ามาก็เชิญ แต่...คุณเคลลินซ์เพิ่งจะลากเมียขึ้นห้องเอง ถ้ารอให้นายเอากับเมียเสร็จแล้วเสร็จอีกก็คงอีกหลายชั่วโมง รอได้ก็เชิญ!" หรินพยักหน้าให้ลูกน้องเปิดประตูบานเล็ก
"ไอ้บ้า ฉันจะเข้าไปดูให้เห็นกับตา เคลลินซ์เขาปล่อยฉันไปแสดงว่าเขาให้อภัยฉัน เพราะฉะนั้นพวกแกเจียมกะลาหัวไว้ทุกตัวเถอะ!" เรไรด่ากรา
