#ช่วงเย็นวันถัดมา
จากที่จะฝืนร่างกายไปเรียนก็ไม่อาจทำได้ จึงจำต้องขาดเรียนกว่าจะตื่นอีกทีก็เล่นเอาเย็นย่ำ
มีอาค่อย ๆ ลืมตาขึ้น มองคนที่นอนด้วยทั้งคืนที่ตอนนี้ไม่เห็นเขาแล้ว มีอาดันตัวลุกขึ้นไปล้างหน้าแปรงฟัน ก่อนจะเดินออกไปนอกห้องนอนเพื่อหาอะไรกินด้วยสภาพงัวเงีย ทว่า...
“คุณพระ!” เสียงหญิงวัยกลางคนดังขึ้นมีอาจึงรีบหันไปมอง เธอชะงักนิ่งเมื่อเห็นผู้หญิงคนหนึ่งนั่งอยู่ที่โซฟากำลังมองเธออยู่
มีอาตัวแข็งทื่อทำอะไรไม่ถูก ไม่รู้ว่าเธอเป็นใครแต่เท่าที่สังเกตจากหน้าตา เดาว่าต้องเป็นแม่ไวฟายแน่ ๆ
“สวัสดีค่ะ” มีอายกมือไหว้เป็นมารยาทตามที่แม่เธอสอนมา
“หนูเป็นแฟนไวฟายเหรอ?” หญิงวัยกลางคนลุกขึ้นจากโซฟาเดินมาหยุดยืนด้านหน้าเธอ ทำเอามีอาเกร็งไม่น้อยเพราะเธอเข้าหาผู้ใหญ่ไม่เป็น ไม่รู้จะต้องทำตัวยังไงให้ดูน่ารักน่าเอ็นดู
“เอ่อ คือ…” พูดไม่ออกเอาแต่ยืนอ้ำ ๆ อึ้ง ๆ ไม่รู้ควรจะตอบออกไปยังไงดี ถ้าหากบอกค
