“หม่าม้าๆ หนูไปฉ่งแม่ของหนูที่ทะเยด้วย แม่ของหนูจะเป็งนางฟ้า” พออยู่กลางทะเลก็ทำให้ทิวาคิดถึงวันที่ไปลอยอังคารเพื่อส่งแม่ไปเป็นนางฟ้า
“แม่สาของทิวาต้องเป็นนางฟ้าที่สวยที่สุดเลยค่ะ”
“แม่ของหนูเป็งนางฟ้าฉวยฉุด แม่ของหนูอยู่นี้ ปะป๊าบอกหนู” ริมฝีปากเล็กระบายยิ้ม สองมือยกประสานวางทาบบนหน้าอกตัว แม่อยู่ในใจเสมอ
“ปะป๊าพูดถูกแล้วค่ะ แม่สาจะอยู่ในใจของทิวาตลอดไป”
“หม่าม้าอยู่นี้ ปะป๊าอยู่นี้ อยู่หนูนี้นะ”
“เราจะอยู่ด้วยกันแบบนี้ค่ะ” ความไร้เดียงสา อยากให้ทุกคนอยู่ด้วยกันแบบนี้ ไม่อยากให้ใครไปเป็นนางฟ้าหรือเทวดาเหมือนแม่สา
“แล้วทิวาไม่อยากมีน้องบ้างเหรอครับ จากเราสามคน เป็นเราสี่คน เราห้าคนไรแบบนี้”
“น้องของหนูหยอ”
“ใช่ครับ น้องของทิวา”
“มีน้องแย้ว หนูไม่ได้เป็งหนูน้องทิวาแย้ว เป็งหนูพี่ทิวาเยย”
“ยังอยากเป็นน้องทิวาอยู่ล่ะสิ” หากอยากมีน้อง ทิวาคงตอบในทันทีว่าหนูอยากมีน้อง จากน้ำเส
