หนังท้องตึง หนังตาก็หย่อน นั่งรถออกจากร้านอาหารไม่ถึงสิบนาทีทิวาก็หลับ ทับทิมปรับเอนคาร์ซีทให้นอนได้สบาย ปัดปอยผมที่ปรกหน้าเด็กน้อยออกอย่างเบามือ แล้วห่มผ้าให้
“ไหนบอกต้องรีบกลับ พรุ่งนี้มีธุระต้องจัดการ แล้วพามาบ้านแม่ลายทำไม” เส้นทางที่ปลีกำลังมุ่งหน้าไปนั้นคือหมู่บ้านแม่ลาย ตำบลห้วยแก้ว อำเภอแม่ออน จังหวัดเชียงใหม่ ซึ่งอยู่ใกล้บ้านแม่กำปอง
“ปลีก็พูดไปงั้นแหละ” มันก็เป็นเพียงข้ออ้างที่ใช้ปฏิเสธคำเชิญรุ่นพี่ของทับทิม
“เป็นเอามากนะ กลายเป็นคนขี้หึงตั้งแต่เมื่อไร เมื่อก่อนไม่เห็นจะขนาดนี้”
“ก็ตอนนี้ปลีกลับมาแล้ว” เพราะความห่างไกลจึงต้องใช้ความเชื่อใจ กักเก็บความหึงหวง แต่เมื่อกลับมาแล้วก็ไม่จำเป็นต้องเก็บความรู้สึกนี้ เขาเป็นคนขี้หึงมาก หวงทุกอย่างแม้แต่รอยยิ้มของเธอ แต่ก็มีขอบเขตมากพอ ไม่ใช่จะงี่เง่าใส่ผู้ชายทุกคนที่เข้าใกล้เธอ เขาแยกแยะและเข้าใจได้หากคนคนนั้นเข้ามาด้วยความบริสุทธิ์ใ
