ทับทิมให้คนงานพาเจ้าศรีมอยกลับไปที่ปางช้างก่อน พามันมาที่นี่ก็เพื่อเอามาอวดเด็กน้อย คิดว่าต้องชอบ แล้วก็เป็นอย่างที่เธอคิดจริงๆ เจ้าศรีมอยจึงกลายเป็นของเด็กขี้ตู่
ทิวายิ้มแป้นไม่แสดงความหวาดกลัวยายสลุงเงินกับตาทองคำจนทับทิมแปลกใจ ไม่ว่าเด็กคนไหนที่ได้เจอตากับยายของเธอเป็นต้องกลัวกันหมด เพราะหน้าดุๆ ของทั้งคู่ แม้แต่เธอตอนเด็กๆ ยังร้องไห้ไม่อยากมาหา
“ทิวาสวัสดียาย...” หลังจากทักทายตากับยายของทับทิม ปลีก็ให้ลูกสาวทักทายท่านทั้งสองคน
“ต้องเรียกทวดสิปลี” สลุงเงินทักท้วง เมื่อคืนได้รับฟังเรื่องราวของหนูน้อยตรงหน้ามาจากหลานสาวแล้ว ในวันข้างหน้าทิวาก็ต้องมาเป็นลูกสาวของทับทิม ก็เท่ากับมีศักดิ์เป็นเหลนของพวกตน
“ครับคุณยาย ทิวาสวัสดีทวดสลุงเงินกับทวดทองคำครับ”
“ฉะหวัดดีค่ะทวดทองคำ ฉะหวัดดีค่ะทวดฉะ...ยาวเกิง หนูยืม” เด็กน้อยทักทายฉะฉาน แต่พอถึงชื่อทวดสลุงเงินกลับลืม และเป็นเพราะรู้สึกว่าชื่
