“ทิวาไม่อยากนอนกอดหม่าม้าเหรอครับ” ปลีเลียบๆ เคียงๆ ถามลูกสาว คืนแรกที่กลับมาถึงไร่จันทรัช สองสาวเพื่อนซี้ก็นอนด้วยกัน โดยให้เหตุผลว่ามีเรื่องคุยกันเยอะแยะ และตามประสาผู้หญิง ส่วนคืนที่สองทับทิมก็นอนที่ไร่สลุงคำ และนาเนียก็ไปนอนด้วย แต่เขาก็ไม่ได้นอนแห้งเหี่ยวคนเดียว ยังมีน้องชายฝาแฝดนอนแห้งเหี่ยวเป็นเพื่อนด้วย ส่วนทิวาก็นอนกับปู่ย่าทุกคืน
“คุงปู่ฉามาด คุงย่ากอดได้” ทิวายอมรับฝีมือการตบก้นกล่อมนอนของคนเป็นปู่ ที่สามารถทำให้ตนหลับได้ ด้วยน้ำหนักมือที่กำลังพอดีทำให้ตนเคลิบเคลิ้มและหลับไปอย่างง่ายดาย อีกทั้งยังมีอ้อมกอดของย่าทำให้ตนหลับได้อย่างสุขใจได้เหมือนกัน แต่ถ้าให้ไปนอนกับป้าๆ ก็ไม่มีป้าคนไหนทำให้ตนหลับได้
“แต่ปะป๊าอยากนอนกอดหม่าม้า ปะป๊าอยากกอด อยากกอดๆ” ปลีคร่ำครวญยิ่งกว่าเด็กสามขวบ
“ปะป๊าจะงอแงเกิงไปแย้ว” ทิวาว่าปากยู่ ปะป๊าจะงอแงเกินไปแล้ว
“ก็ปะป๊าอยากกอดหม่าม้า คิดถึงหม่าม้า”
