“ฉีหมอยของหนู” ทิวาป้องปากเรียกเจ้าลูกช้างแสนรู้ ไม่ใช่คนที่คิดถึง เจ้าศรีมอยก็คิดถึงเจ้านายตัวน้อยของมันมากเช่นกัน
ความดีใจมาพร้อมกับความซุ่มซ่าม เจ้าศรีมอยก้าวข้ามขอนไม้ไม่พ้น ทำให้มันล้มกลิ้งไม่เป็นท่า
“โอ๊ยศรีมอย จะรีบไปไหน” กุลขำหลานสาวกับเจ้าลูกช้าง ทิวาวิ่งไล่คว้า ก่อนจะลงไปนั่งพับเพียบ เพียงแค่เจ้าศรีมอยใช้เท้าหน้าสะกิดทักทาย แล้วใช้ปลายงวงจุ๊บแก้มเจ้านายตัวน้อยของมัน
“ดีใจไม่ได้เจอพี่ทิวาหลายวันค่ะ” ตอนนี้ทับทิมไม่ใช่เจ้าของศรีมอยแล้ว แต่เป็นทิวา และคงจะคิดถึงเจ้าของของมันมาก เพราะตั้งแต่งานวันเกิดก็ไม่ได้เจอกัน
“ในท้องหม่าม้ามีน้อง น้องมีจู๋ไหม ยังไม่ยู้ น้องมีโมะไหม ยังไม่ยู้ คุงหมอบอกยอท้องหม่าม้าใหญ่ แย้วให้อุงต้าแมงชาว เป็งพี่ทิวาแย้วนะ ฉีหมอยก็เป็งพี่ฉีหมอยด้วย เป็งพี่ต้องดูแยน้อง ปกป้องน้อง ยักน้อง ฉีหมอยยู้ไหม” ไหนๆ ก็นั่งแล้ว ก็นั่งคุยกันไปเลย ทิวาบอกเล่าเจ้าศรีมอ
