วายุแทบอยากจะหยุดเวลาไว้แค่วันอาทิตย์ ความสุขที่มีร่วมกันมันมากล้นจนเหมือนความฝัน แม้รู้ว่าความสุขนั้นแลกมาด้วยเงินตราแต่มันจะแปลกอะไรในเมื่อเขามีเงิน และพลอยนาราก็กำลังต้องการเงิน ทุกอย่างมันก็ลงตัว
“นารา ศุกร์หน้าผมไปรับคุณนะ”
“หมายความว่าคุณจะเรียกใช่นาราอีกใช่ไหมคะ”
“ผมไม่ได้เรียกใช้นะ ผมแค่อยากให้เรามามีความสุขด้วยกัน”
“ค่ะ”
“ส่วนเรื่องค้างจ้างผมโอนส่วนที่เหลือ 5 หมื่นกับค่าจ้างสัปดาห์หน้าอีก 1 แสน”
พลอยนาราหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูเห็นยอดเงินที่เข้ามาทั้งหมดเกินกว่าที่เขาบอก
“คุณวินใส่ตัวเลขผิดหรือเปล่าคะ”
“ไม่ผิด ผมก็บอกแล้วถ้าคุณทำให้ผมพอใจ ผมก็จะมีโบนัสให้ และนั่นคือโบนัสของคุณ”
“ขอบคุณนะคะ แต่นาราว่ามันมากเกินไปหรือเปล่าคะ”
“ไม่มาก เงินแค่นั้นแลกกับความสุขไม่ได้เลยสักนิด รับไว้เถอะนารา ถ้าเกรงใจผม ศุกร์หน้าค่อยตอบแทน ตกลงไหม”
“ก็ได้ค่ะ นาราจะทำให้คุณวินมีความสุข”
รถหรูจอด
