ลานจอดรถของคอนโดมิเนียมหรูในเช้าวันทำงาน มีเพียงรถของวายุแล่นเข้ามาจอดแค่คันเดียวเท่านั้น เขามองหน้าพลอยนาราแล้วกระตุกยิ้ม
“คุณวินคะ” พลอยนาราเห็นว่าเขายังไม่เครื่องจึงเรียนเบาๆ
“นารา ผมว่าเราลองเปลี่ยนบรรยากาศกันดีไหม”
“คะ” คิ้วสวยขมวดจนชิด
“ผมหมายถึงตอน นี้ตรงนี้”
“คุณวิน นาราไม่เอาด้วยหรอกนะคะ” หญิงสาวพยายามจะเปิดประตู
“ทำไมละ ผมว่าตื่นเต้นดีออก” เขาหัวเราะ ชายหนุ่มเพียงแค่คิดเล่นๆ แต่สีหน้าของพลอยนาราดูกังวลจนอดขำไม่ได้
วายุก้มหน้ามาใกล้จนพลอยนาราถอยไปจนชิดขอบประตู
“อย่านะคะคุณวิน” เธอร้องห้าม
“กลัวอะไรขนาดนั้น ผมแค่จะช่วยปลดเข็มขัดเองนะนารา”
พลอยนาราถอนหายใจเมื่อเขาปลดเข็มขัดออกอย่างที่บอก
“ขอบคุณนะคะ” เธอโล่งในที่วายุไม่ทำแบบที่พูด
“ขึ้นห้องเถอะนารา ขืนอยู่ต่อผมคงอดใจไม่ไหวแน่”
วายุไม่ปล่อยให้เวลาผ่านไปอย่างเปล่าประโยชน์ แค่ประตูลิฟต์ปิดเขาก็ดึงหญิงสาวเข้ามาจูบอย่างไม่
