“นารา ให้ผมไปส่งคุณกับลูกนะครับ” วายุขับรถมาส่งพลอยนาราที่หน้าโรงเรียนหลังจากที่เขากับเธอพากันขึ้นสวรรค์ไปไม่รู้กี่รอบต่อกี่รอบ
“ไม่เป็นไรค่ะคุณวิน นาราเดินกลับสะดวกกว่า”
“ผมอยากรู้ว่าคุณพักที่ไหน”
“เอาไว้วันหลังนาราจะบอกนะคะ คุณวินรีบออกรถเถอะค่ะ” พลอยนาราลงจากรถแล้วโบกมือให้เขารีบไปเพราะเวลาเลิกเรียนแบบนี้หน้าโรงเรียนรถจะติดมากกว่าปกติ
“คุณแม่มาแล้ว” เสียงตะโกนอย่างดีใจของพิมพ์ชาดังมาตั้งแต่เธอยังเดินไปไม่ถึงตัว
“น้องพราว”
“สวัสดีค่ะคุณแม่” เด็กหญิงยกมือไหว้อ่อนช้อยเพราะได้ยายทิพย์คอยสอนเรื่องมารยาท
“คิดถึงน้องพราวจังเลยค่ะ”
“น้องพราวก็คิดถึงคุณแม่ค่ะ”
พลอยนาราหอมแก้มลูกสาวฟอดใหญ่ก่อนจะพากันเดินกลับห้องพักที่อยู่ถัดไปอีกแค่สอยเดียว
“วันนี้คุณแม่ออกไปทำธุระมา เลยซื้อขนมมาฝากน้องพราวเยอะแยะเลย เดี๋ยวน้องพราวทำการบ้านเสร็จ ทานข้าวแล้วเรามาทานเค้กกันดีไหมคะ”
“น้องพราวขอทานเค้กก่อ
