“คุณลุงวินคะ ที่ห้องคุณลุงก็มียุงเยอะเหรอคะ” พิมพ์พิชาถามขณะที่กำลังนั่งทานอาหารเช้าฝีมือพลอยนารา ซึ่งซื้อของสดมาเตรียมไว้ตั้งแต่เมื่อวาน
วายุได้แต่ยิ้มเพราะไม่รู้ว่าที่พิมพ์พิชาพูดนั้นหมายถึงอะไร เขามองหน้าพลอยนารา ส่งสัญญาณขอความช่วยเหลือ
“ค่ะ น้องพราว เมื่อคืนคุณลุงคงนอนแล้วลืมปิดหน้าต่าง ยุงเลยมากัดคอ”
พอรู้ความหมายที่เด็กน้อยพูดแล้ววายุก็หัวเราะทันที
“คุณลุงอย่าลืมทายานะคะ ให้คุณแม่ช่วยทาก็ได้นะคะ คุณแม่ทายาเก่ง”
“จริงเหรอครับ คุณลุงคงต้องให้คุณแม่ของน้องพราวช่วยทายาให้แล้วล่ะครับ”
“คุณแม่ขา ช่วยทายาให้คุณลุงด้วยนะคะ น้องพราวไม่อยากให้คอคุณลุงมีรอย”
“ค่ะน้องพราว เดี๋ยวทานข้าวเสร็จะแม่จะทายาให้คุณลุงเองนะคะ”
พิมพ์พิชาทานอาหารเช้าเสร็จแล้วก็รีบกลับเขาไปดูการ์ตูนให้นอนปล่อยให้ผู้ใหญ่สองอยู่ตามลำพัง
“นารา อย่าลืมทายาให้ผมนะ ผมอยากรู้จังว่ายาที่น้องพราวว่ามันจะดีแค่ไหน”
“มันมีที่
