เชฟหนุ่มชาวอิตาเลี่ยนที่พูดภาษาไทยได้อย่างชัดเจน เพราะเขาย้ายมาทำธุรกิจทางด้านร้านอาหารในประเทศไทยได้สิบปีกว่าๆแล้วเอ่ยถามขึ้น
“ชิ้นเนื้อของคุณดูท่าทางมันจะสุกจนแข็งเกรียมไปหน่อยนะคะ” ดารินวางมาดเป็นคุณนายเหวี่ยงใส่เชฟหนุ่มรูปงาม ก่อนจะค่อย ๆ เงยหน้าขึ้นสบสายตากับเขา
นัยน์ตาสีเขียวอ่อนดวงตากลมโต จมูกโด่งเป็นสัน มีขนเคราบาง ๆ เพิ่งจะขึ้นรอบ ๆ ริมฝีปากและปลายคางจรดขากรรไกร จนอดนึกถึงคำพูดที่บอกเอาไว้ว่า ผู้ชายที่หล่อที่สุดในโลกคือผู้ชายชาวอิตาลี
ก็คงจะจริงเพราะ ทั้งสองสาวส่งสายตามองเชฟหนุ่มคนนี้อย่างไม่กระพริบ
นอกจากชายหนุ่มจะหล่อเหลาคมคายแล้ว เขาก็ยังดูเซ็กซี่จนดารินออกอาการเขินอายอย่างเห็นได้ชัด
“ว้าว...หล่อซะขนาดนี้แถมเป็นเชฟด้วย สเปคฉันเลยล่ะ” ดารินพึมพำอยู่ภายในใจ
“ชิ้นเนื้อของผม...เอ่อคือ หมายถึง สเต็กในจานนี้มันเป็นสูตรเด็ดของผมเอง ซึ่งแม้ว่าภายนอกมันจะดูเหมือนสุกจนเกรียม ก็เป็นเพราะสีสันที่เราได้ทำการชโลมซอสสูตรพิเศษเอาไว้ก่อนจะนำไปย่างบนเตา...
“แต่ภายในมันยังคงฉ่ำไปด้วยน้ำและเนื้อนุ่มแน่นของตัวมันเองอยู่นะครับ”
ชายหนุ่มพูดจบก็ใช้นิ้วชี้กดลงไปบนชิ้นเนื้อเพื่อพิสูจน์ให้สองสาวดู จนน้ำฉ่ำ ๆ ด้านในซึมออกมา ก่อนจะยกปลายนิ้วขึ้นมาดูดเพื่อชิมรสชาติว่ายังกลมกล่อมเหมือนเดิมอยู่หรือเปล่า
“อ๋อ...เป็นแบบนี้นี่เอง”
ดารินมีอาการวูบวาบที่ได้เห็นเชฟหนุ่มสุดหล่อดูดนิ้วมือของตัวเองเสียงดังจ๊วบ
“ผมเชฟคริสครับ”
เขายื่นมือมาเช็คแฮนด์ทักทายเธอทั้งสองอย่างเป็นกันเอง จากนั้นก็เดินกลับเข้าไปในครัว
“พลอยขอโทษนะคะ ที่ไม่รู้ว่าจะคุยกับลูกค้ายังไงเลยต้องมาเดือดร้อนถึงเชฟเลย”
“ไม่เป็นไรครับ...พลอย คุณเพิ่งจะเข้ามาทำงานที่นี่ เรื่องบ้างเรื่องคุณอาจจะยังไม่รู้ ก็ค่อย ๆ เรียนรู้กันไปนะ”
เชฟคริสยิ้มและพูดให้กำลังใจพลอยรมัยอย่างเอ็นดูจนตัวเธอเองรู้สึกปลื้มที่มีเจ้านายแบบนี้
ดารินยังคงนั่งตัวแข็งทื่อเพราะความรู้สึกวาบหวามที่เกิดขึ้นจนเลือดลมภายในร่างกายไหลเวียนไม่สะดวก เธอกำลังหลงเสน่ห์เชฟสุดหล่ออย่างไม่ต้องสงสัย
“อ่ะแฮ่ม ๆ ยัยริน ถึงกับอึ้งกิมกี่ไปเลยเหรอจ๊ะ แม่คนสวยขี้วีน” เพื่อนสาวคนสนิทของเธอแซว เพราะรู้ว่าดารินชอบผู้ชายที่ทำอาหารเก่ง และที่สำคัญเขาก็เป็นหนุ่มหล่อชาวต่างชาติคมเข้มตรงสเปคอย่างที่ดารินใฝ่ฝันไว้ เพราะเธอชอบพูดให้ฟังอยู่บ่อย ๆ
“สงสัย ฉันคงต้องมาฝากท้องไว้ที่ร้านนี่ทุกวันซะแล้วมั๊ง” ดารินทำหน้าเริงร่าดวงตาเป็นประกาย