ตอนที่ 3 เพื่อนรัก
1109 คำ
พลอยเพื่อนสนิทของพาฝันที่เดินไปเข้าห้องน้ำและเดินกลับเข้ามาก็ได้ยินคำพูดและเสียงหัวเราะเยาะเย้ยจากทางมิ้นท์ก็ได้รีบพุ่งตรงเข้ามายังนังเพื่อนตัวดีที่นั่งอยู่ข้างๆพาฝัน
“เอ๊ะนี่! ฉันยังไม่ได้ว่าอะไรเพื่อนเธอเลยนะ ร้อนตัวหรือไง!!” มิ้นท์รีบลุกขึ้นยืนถอยหลังออกไปเล็กน้อยเพราะเริ่มกลัวไปกับท่าทางของพลอยแต่ปากนางก็ยังคงดีเหมือนเดิม
“ทีแกยังร้อนตัวได้เลยนี่ ยังไง? ถ้าไม่ชอบเพื่อนฉันก็อย่ามาใกล้อย่ามาหลอกด่ากันแบบนี้ สวยตายแหละ” พลอยพุ่งตัวเข้าไปตรงที่มิ้นท์ยืนอยู่ใจอยากจะตบสั่งสอนมันสักทีสองทีแต่ก็โดนพาฝันดึงห้ามปรามเอาไว้เพราะไม่อยากให้มันกลายเป็นเรื่องราวใหญ่โต
เหล่าบรรดาเพื่อนๆในห้องต่างเดินเข้ามามุงดูโดยที่ไม่มีใครสักคนคิดที่จะเข้ามาห้ามทัพในครั้งนี้
“พลอยไม่เอาน่าเราไม่เป็นไร” พาฝันร้องห้ามเพื่อนสนิทที่ตอนนี้กำลังเดือดดาลแทนเธอมากถึงมากที่สุด มือเรียวรีบโอบกอดร่างของพลอยเอาไว้เพราะกลัวว่าเพื่อนจะเข้าไปตบตีมิ้นท์แล้วกลายเป็นเรื่องราวใหญ่โต
“จะไปไหนก็ไปเลยไป!! อย่าให้รู้ว่ามาพูดจาแบบเมื่อกี้กับเพื่อนฉันอีก ไม่งั้นแม่จะซัดให้หน้าหงายเลยคอยดู” พลอยที่เห็นว่าพาฝันร้องห้ามและบอกกับเธอว่าไม่เป็นไรก็เริ่มยืนนิ่งอยู่กับที่ สูดลมหายใจเข้าและออกเพื่ออยากผ่อนคลายอารมณ์โกรธที่มีอยู่ พร้อมทั้งเอ่ยปากไล่มิ้นท์ให้รีบออกไปจากตรงนี้
“ฝากไว้ก่อนเถอะ” มิ้นท์รีบเดินหนีหายออกไปจากห้องเรียนทันทีเพราะตอนนี้กลุ่มเพื่อนสนิทของเธอไม่อยู่ในห้องสักคน
“พลอย~” พาฝันรู้สึกซึ้งใจพลอยเป็นอย่างมากไม่ว่าจะกี่ครั้งที่เธอโดนบูลลี่ก็จะมีพลอยนี่แหละที่คอยออกตัวด่าคนที่เข้ามาว่าเธอแทบจะทุกครั้งเลยก็ว่าได้
“เออๆฉันพอแล้ว แม่งโคตรไม่ชอบคนแบบยัยนี่เลย” พลอยหรี่สายตามองไปยังพาฝันที่เหมือนจะน้ำตาไหลแล้วรีบปลอบใจยัยเพื่อนขี้แยคนนี้ทันที ตัวใหญ่แต่ทำไมขี้แงนักนะ
“แต่มันก็จริงอย่างที่มิ้นท์พูดนั่นแหละก็เรามันอ้วนแบบนี้” พาฝันก้มใบหน้าลงเล็กน้อยทั้งสองต่างพากันนั่งลงยังที่ของตัวเอง ไม่ผิดเลยที่มิ้นท์จะพูดจาแบบนั้นกับเธอก็เพราะว่ามันคือเรื่องจริงที่เธอนั้น’อ้วน’
“ก็แค่อ้วนเองมั้ย อ้วนแล้วอนาคตต่อไปจะลดน้ำหนักไม่ได้เลยเหรอ แล้วอ้วนหรือผอมเนี่ยมันเกี่ยวกับการที่จะเป็นดีไซน์เนอร์ด้วยหรือไง แกอย่ายอมแพ้แบบนี้ดิ!” พลอยของขึ้นขึ้นมาทันทีเมื่อเห็นว่าพาฝันว่าตัวเองอีกแล้ว ทำไม อ้วนแล้วจะไม่มีวันผอมเลยหรือยังไงไม่เข้าใจเลยว่าทำไมเพื่อนเธอถึงได้ชอบคิดแบบนี้อยู่เรื่อย
“เราไม่ยอมแพ้หรอกพลอย ยังไงเราจะขอลองดูสักตั้งแล้วพลอยล่ะจะเลือกเรียนคณะอะไรเหรอ?” พาฝันเม้มปากแน่นเธอก็แค่เด็กผู้หญิงขี้กลัวไม่มีความมั่นใจและเมื่อโดนเพื่อนบ่นถึงขนาดนี้ เธอก็เริ่มที่จะมีกำลังใจฮึดสู้ขึ้นมาอีกครั้ง
“เราคงเลือกเรียนบริหารอะ คงต้องช่วยงานต่อจากที่บ้านก็เลยต้องเลือกเรียนแบบที่ว่านั่นแหละ”
“แล้วไม่มีสาขาในดวงใจบ้างเลยเหรอ?” พาฝันพยักหน้ารับรู้ไปกับสิ่งที่เพื่อนกำลังอธิบายให้เธอได้รู้แต่ใจก็ยังอยากรู้ว่าพลอยไม่มีคณะที่อยากเรียนจริงๆบ้างเลยเหรอ
“อะไรก็ได้ที่จบง่ายๆ ฮ่าๆ” พลอยส่ายหน้าไปมาเธอเป็นคนที่คิดไม่เยอะ คณะไหนก็ได้ที่เรียนง่ายๆและจบเร็วๆนั่นแหละดีที่สุดสำหรับเธอแล้ว
“พลอยนี่ก็นะ ง่ายดีจริงๆ” พาฝันส่ายหน้าเช่นกันเมื่อได้ฟังคำพูดของเพื่อนสนิท
“ว่าแต่เมื่อวานได้ไปเจอพี่นายน์ อะไรของเธอนั่นมั้ย?” พลอยนึกขึ้นมาได้ว่าเมื่อวานเพื่อนของเธอบอกว่าจะซื้อขนมไปฝากชายหนุ่มรุ่นพี่ที่ซึ่งเธอแอบชอบและยังเป็นรักแรกของเธออีกด้วย
“ก็ได้ไปเจออยู่” ใบหน้าอวบหุบยิ้มลงทันทีพร้อมกับก้มหน้าลง เธอไม่กล้าสบตาเพื่อนสนิทเพราะกลัวจะเผลอร้องไห้ออกมา ยิ่งนึกถึงพี่เขาเธอก็ยิ่งเศร้าเข้าไปใหญ่
“แล้วทำไมทำหน้าแบบนั้นหรือว่ามีอะไรหรือเปล่า” พลอยสังเกตลักษณะท่าทางของพาฝันได้จึงเลือกที่จะเอ่ยถามเพื่อนออกมาด้วยความเป็นห่วงอาการแบบนี้มันต้องมีอะไรเกิดขึ้นแน่ๆเพราะเพื่อนสาวของเธอพอได้ไปเจอพี่นายน์ของเธอแล้ว กลับมาทีไรเธอจะยิ้มแย้มจนแก้มปริมีความสุขทุกที
“คือ..”
“แกเล่าได้ถ้าแกอยากจะเล่า ฉันพร้อมและยินดีรับฟังและจะไม่ปริปากบอกใครเป็นเด็ดขาด เชื่อใจเพื่อนรักคนนี้ได้เลย!!” พลอยบีบมือให้กำลังเพื่อน รับรองได้เลยว่าเรื่องที่ออกมาจากปากของพาฝัน เธอจะไม่มีวันบอกให้ใครรู้เด็ดขาด
“เมื่อวานเราไปเจอพี่นายน์กำลังทำเรื่องอย่างว่าอยู่กับรุ่นพี่ผู้หญิงในบริษัทแหละ ทำกันในห้องน้ำไม่ได้ล๊อคประตูด้วย เราเปิดไปเจอพอดีก็เลยโดนไล่ออกมา” พาฝันพยักหน้าหงึกหงักและเริ่มเล่าเรื่องราวที่เกิดขึ้นเมื่อวานให้พลอยได้รับฟัง
“เหี้ยจริง!! เอาไม่เลือกสถานที่เลยคนสมัยนี้” พลอยถึงกับอ้าปากค้างและเริ่มของขึ้นขึ้นมาทันที เธอไม่รีรอที่จะด่านายน์ ชายหนุ่มรุ่นพี่ที่เพื่อนสนิทของเธอแอบชอบ
“แล้วพี่นายน์ของแกพูดอะไรอีก”
“เขารู้ว่าเราแอบชอบเขา เขาบอกให้เราเลิกชอบ เขาบอกว่าไม่ชอบคนอ้วน เดินไปไหนกับเราเขาอาย ฮึก” พาฝันพูดไปน้ำตาก็เริ่มไหลออกมาเมื่อพลางนึกไปถึงคนใจร้ายที่ว่าเธอได้อย่างใจร้ายใจดำที่สุด
- ผู้เขียน
