“พี่ควรเชื่อเธอใช่มั้ย?” คนตัวโตใช้มือลูบไล้ไปตามกรอบหน้ารูปไข่ของคนตัวเล็กอย่างเบามือ แววตาของเขาเปรียบดั่งเสือร้ายที่จ้องจะกลืนกินลูกกวางตัวน้อย พาฝันรีบพยักหน้าพร้อมกับส่งรอยยิ้มหวานๆไปให้เขา
“ตามนั้น คอนโดเธออยู่ที่ไหน” เขายิ้มมุมปากไม่อยากบอกก็เรื่องของเธอขอแค่ต่อไปเธอว่านอนสอนง่ายและให้เขาเอาก็พอเพียงพอแล้ว
“คอนโด‘แลนมาร์ค’ค่ะ ตรงแถวบางเขน”
หลังจากบอกทางเสร็จสรรพทั้งสองต่างก็ไม่ได้พูดคุยอะไรกันอีกเลย คนตัวเล็กทอดมองออกไปนอกหน้าต่างครุ่นคิดไปต่างๆนาๆว่าต่อไปจะเอายังไงดีกับเขาคนนี้และใช้เวลาไม่นานชายหนุ่มรุ่นพี่ก็ได้ขับรถมาถึงยังคอนโดของหญิงสาว คนตัวเล็กรีบยกมือขึ้นไหว้เขาทันทีและไม่ลืมที่จะกล่าวคำขอบคุณ
“ขอบคุณที่มาส่งนะคะ” ร่างบางเตรียมเปิดประตูลงจากรถ
“เดี๋ยวก่อน!” นายน์คว้าแขนของพาฝันเอาไว้ทำให้เธอหันกลับมามองยังเขาที่ยังคงไม่ปล่อยแขนของเธอสักที
“อะไรอีกคะ?” ใบหน้าสวยชักสีหน
