“ไม่ใช่สักหน่อยพี่อย่ามาพูดมั่วๆแบบนี้นะ!!” ดวงตากลมโตเบิกกว้างขึ้นเมื่อพี่นายน์พูดจาไม่เข้าหู
แม้ว่าเธอจะเคยแอบชอบเขาแต่มันก็เป็นเพียงเรื่องราวในอดีตที่มันได้ผ่านไปแล้วและเขาเองก็ไม่มีสิทธิ์ที่จะพูดถึงมันอีก
ร่างบางพูดเสร็จก็รีบหันหลังกลับโดยที่ไม่หันมามองพี่เขาอีกเลยและทันทีที่พาฝันได้เดินออกไป บอดี้การ์ดหนุ่มชุดสีดำก็รีบเดินตามเธอออกไปจากตรงนี้ทันที
“เรื่องมันยังไม่จบแค่นี้แน่..เด็กน้อย” เขากำหมัดแน่นพยายามระงับความโกรธที่เดือดดาล มันทั้งหงุดหงิดและหัวเสียเป็นอย่างมากที่ยังไม่ได้ตกลงพูดคุยปัญหาใดๆกับรุ่นน้องสาวคนสวย เขาทำได้เพียงมองตามแผ่นหลังของเธอคนนั้นด้วยสายตาที่ยากเกินจะคาดเดา
พาฝันที่เดินห่างออกมาจากจุดนั้นไกลพอสมควรแล้วก็ได้หันหลังกลับมาพูดพร้อมทั้งส่งยิ้มหวานให้กับพี่บอดี้การ์ดฝีมือดีที่ทางพ่อของพลอยได้ส่งมาคอยคุ้มกันความปลอดภัยให้กับตัวเธอ
“ขอบคุณมากนะคะพี่บอดี้การ์ด” หญิง
