เรือดาวเคลื่อนตัวผ่านป่าทึบลึก มาสักพักกลับกลายเป็นบึงสีมรกตกว้างมีลานดอกไม้กว้างสดใสงดงามตระการตาล้อมรอบ
“พี่ชาย ทุ่งดอกไม้ช่างงดงามยิ่งนัก"
ทุกสายตาต่างจ้องมองไปลานกว้างสุดลูกหูลูกตานั้นไม่น่าเชื่อว่าในป่าศักดิ์สิทธิ์ที่แสนจะน่ากลัวจะมีที่งดงามเพียงนี้ซ่อนอยู่ภายใน
ภายใต้บึงขนาดใหญ่มีงูอสูรตัวใหญ่มหึมาจำศีลอยู่ ฉีเฟยและไป๋หรงน้อยรู้ถึงตัวตนของสัตว์อสูรตัวนี้ทันทีที่เข้ามาใกล้ พวกมันก็ส่งสัญญาปรามทำให้ผิวน้ำในบึงนิ่งเงียบสงบ ประกายน้ำกระทบแสงแดงดั่งดวงดาวแพรวพราวระยิบระยับ
“หยุดนิ่งสักพักก่อน” จิงจวินเอ่ยเสียงเรียบแม้จะดูเงียบสงบไร้ภัยอันตราย ก็ไม่อาจจะวางใจได้สิ่งของงดงามยิ่งสีสันตระการเท่าใดอันตรายล้วนมากขึ้นเท่านั้น
หวงซีซวนมองไปส่งสายตาดูแคลนที่เห็นจิงจวินยังไม่ลงสำรวจเบื้องล่าง อ่านเพียงฝีปากจะได้ยินคำว่า
“ขี้ขลาด”
เขาไม่อดทนรั้งรอกระโจนลงจากเรือดาวลงไปพื้นลานดอกไม้กว้
