“เชิญครับท่าน”
ตี๋รีบเปิดประตูรถให้ทันทีที่สายธารเดินมาถึง
“เดี๋ยวฉันขับเองนายไปทำอย่างอื่นเถอะ”
สายธารพูดเรียบๆแต่ชัดเจน ก่อนจะเดินอ้อมไปอีกฝั่งและก้าวขึ้นไปนั่งหลังพวงมาลัยทันที
“เอ่อ…ท่านไม่ต้องให้ผมไปส่งหรอครับ”
ตี๋ยังไม่วายถาม
“ไม่ต้อง”
คำตอบสั้นๆทำให้ตี๋ถึงกับต้องถอยหลังออกห่างจากรถเล็กน้อย
"ครับท่าน"
มีนาเงยหน้ามองรถหรูก่อนจะนิ่งอยู่ข้างๆ ไม่รู้ว่าจะต้องขึ้นไปด้วยหรือเปล่า เพราะเธอไม่เคยเห็นสายธารขับรถเองแบบนี้มาก่อน
“ขึ้นมาสิ ยืนบื้ออยู่ได้”
สายธารเอ่ยเสียงเข้ม ราวกับกำลังสั่งให้เลขาสาวไม่ต้องลังเล
สุดท้ายมีนาก็เปิดประตูรถข้างคนขับ ก้าวขึ้นไปนั่งด้วยความหวาดหวั่นในใจ ก่อนที่รถหรูพุ่งออกไปทันทีด้วยความเร็ว
“ท่านประธานคะเบาๆได้ไหมคะ หนูกลัวค่ะ”
มือเล็กของเธอกำชายกระโปรงแน่น แต่สายธารกลับไม่ได้ชะลอความเร็วแม้แต่น้อย ยังคงจ้องมองไปข้างหน้าอย่างนิ่งเฉย
มีนาเงยหน้ามองด้านห
