-สายธาร-
“ดูสิว่าเธอจะใช้เงินไปทั้งหมดเท่าไหร่ยัยตัวแสบ”
สายธารพึมพำกับตัวเอง สายตาจับจ้องไปที่หน้าจอโทรศัพท์ มือใหญ่เลื่อนดูแจ้งเตือนจากบัตรเครดิตที่ขึ้นรัวๆ จนสุดท้ายหยุดนิ่ง ยอดรวมแตะหลักแสนในเวลาไม่ถึงสามชั่วโมง ใบหน้าคมกริบผุดรอยยิ้มเจือความพอใจขึ้นมาอย่างห้ามไม่อยู่
“สายธารทำอะไรอยู่ลูก ทำไมเอาแต่จ้องมองหน้าจอมือถือแล้วก็ยิ้มแบบนั้นล่ะ มีอะไรดีๆอยู่ในนั้นหรือเปล่าลูก"
เสียงนุ่มหวานหูของอารยาแม่เป็นแม่ดังขึ้น เธอเดินเข้ามาพร้อมสายตาจับจ้องลูกชายที่กำลังยิ้มกับหน้าจอมือถือ ราวกับเจอเรื่องชวนขบขัน
"เปล่าครับแม่"
“หรือว่ามีสาวในมือถือหรือเปล่า ถึงได้ยิ้มมีความสุขแบบนั้นแบบนั้น”
“เปล่าครับแม่ไม่มีครับ ผมก็แค่ดูอะไรไปเรื่อยเปื่อยเท่านั้นเอง”
เขาเก็บสีหน้าแทบจะทันทีพลางเอ่ยเสียงเรียบ
อารยามองลูกชายด้วยแววตาที่แอบผิดหวังนิดหน่อย
“แม่คิดว่าลูกมีความรักแล้วซะอีกอุตส่าห์ดีใจ แม่เองก
